„Edward Heath“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
TKSnaevarr (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
TKSnaevarr (spjall | framlög) |
||
Lína 5:
Heath var óvenjulegur meðal leiðtoga Íhaldsflokksins þar sem hann var kominn úr lágmillistéttarfjölskyldu fremur en að vera af ríkum ættum. Hann var leiðtogi í stúdentastjórnmálum í [[Oxford-háskóli|Oxford-háskóla]] og var liðsforingi í fallbyssusveit í [[Seinni heimsstyrjöldin|seinni heimsstyrjöldinni]]. Hann vann í stuttan tíma í breskri stjórnsýslu<ref>{{Cite news|url=http://www.bbc.com/news/uk-politics-33772016|title=Edward Heath: A profile of the former UK Prime Minister|date=4 August 2015|work=BBC News|access-date=2 April 2017|language=en-GB}}</ref> en sagði af sér til þess að bjóða sig fram á breska þingið og náði kjöri í Bexley árið 1950. Hann varð atvinnumálaráðherra árið 1959 og varð síðar forseti viðskiptaráðsins. Heath varð formaður Íhaldsflokksins árið 1965 og hélt því embætti þrátt fyrir að tapa þingkosningunum árið 1966.
Heath varð forsætisráðherra eftir að hafa unnið þingkosningar árið 1970. Hann sá fyrir því að númeragerð breskra mynta var endurskipulögð árið 1971 og árið 1972 breytti hann héraðsstjórnum Bretlands og skapaði ýmsar nýjar sýslur. Mikilvægasti verknaður hans á ráðherrastóli var að leiða Bretland inn í evrópska efnahagsbandalagið (síðar Evrópusambandið) árið 1973. Ráðherratíð Heath spannaði einnig hápunkt átakanna í [[Norður-Írland|Norður-Írlandi]] og leiddi til þess að Norður-Írland var svipt heimastjórn.
Hann reyndi árið 1971 að setja lög til að hafa hemil á stéttarfélögum og vonaðist til þess að létta á efnahagseftirliti og koma á óbeinni skattlagningu í stað beinnar skattlagningar. Tvö verkföll námumanna árin 1972 og 1974 urðu ríkisstjórn hans til miska og sú síðari leiddi til þess að komið var á þriggja daga orkuviku til að spara orku. Heath kallaði til kosninga í febrúar 1974 til þess að styrkja stöðu sína gagnvart kröfum námuverkamannanna en kosningarnar leiddu þess í stað til stjórnarkreppu þar sem Verkamannaflokkurinn hlaut fjórum fleiri þingsæti en Íhaldsflokkirnn þrátt fyrir að hafa hlotið færri atkvæði. Heath sagði af sér sem forsætisráðherra eftir að hafa reynd án árangurs að mynda stjórnarsamstarf með Frjálslynda flokknum. Þrátt fyrir að tapa síðan aftur kosningum síðar þetta ár sór Heath þess eið að hann myndi sitja áfram sem leiðtogi Íhaldsflokksins en í febrúar 1975 bauð Margaret Thatcher sig á móti honum í formannskjöri og sigraði hann.
| |||