|
Gísli Magnússon (f. 5. febrúar 1929 - 28. maí 2001) var píanóleikari og spannaði ferill hans hálfa öld. Hann var mjög virkur í íslensku tónlistarlífi og kom fram á fjölda tónleikum hér heima sem og erlendis. Hann var einleikari á fjölmörgum tónleikum með Sinfóníhljómsveit Íslands á árunum 1954 til 1989. Hann kom fram í útvarpi og sjónvarpi og spilaði inn á hljómplötur. Hann sinnti einnig tónlistarkennslu og var skólastjóri Tónlistarskólans í Garðabæ frá árinu 1985 til ársloka 1999. Gísli var einnig í stjórn Félags íslenskra tónlistarmanna á árunum 1965 til 1968, Félags tónlistarkennara 1978 til 1981 og Íslandsdeildar Evrópusambands píanókennara, EPTA, frá árinu 1979 til 1995.<ref>Gísli Magnússon. 2001. Mbl.is - Minningargreinar. http://www.mbl.is/greinasafn/grein/610061/, sótt 2. desember 2017.</ref>
Gísli fæddist á Eskifirði þar sem hann ólst upp til tíu ára aldurs. Foreldrar hans voru Magnús Gíslason sýslumaður þar og síðar skrifstofustjóri í fjármálaráðuneytinu og Sigríður Jónsdóttir húsmóðir. Árið 1955 kvæntist hann Þorgerði Þorgeirsdóttur hússtjórnarkennara.<ref>Gísli Magnússon. 2001. Mbl.is - Minningargreinar. http://www.mbl.is/greinasafn/grein/610061/, sótt 2. desember 2017.</ref>
Hann hóf að læra á píanó tíu ára gamall árið 1939. Fyrstu þrú árin lærði hann hjá Rögnvaldi Sigurjónssyni sem var sjálfur nýkomin heim frá námi í París. Hann nam píanóleik við Tónlistarskólann í Reykjavík hjá Rögnvaldi og einnig Árna Kristjánssyni. Gísli lauk þaðan burtfaraprófi árið 1949 og lá leiðin til Zürich í Sviss þar sem hann kennari hans var Walter Frey. Hann útskrifaðist með einleikarapróf frá Tónlistarháskólanum í Zürich árið 1953. 24. apríl 1954 hélt hann sína fyrstu tónleika með Sinfóníuhljómsveit Íslands undir stjórn Olavs Kjellands og uppskar undursamleg viðbrögð. Sama ár fékk hann styrk frá ítalska ríkinu og stundaði framhaldsnám í Róm 1954-1955 hjá Carlo Zecchi.<ref>Gísli Magnússon 1929-2001. Geisladiskur, útgáfa Smekkleya 2004. Texti: Bjarki Sveinbjörnsson, Magnús Gíslason, 2004.</ref>
Gísli varð fyrstur Íslendinga til að spila inn á LP hljómplötu og það gerði hann á Ítalíu. Hljóðrituð voru Glettur og Þrjú Píanóstykki eftir Pál Ísólfsson, Vikivaki og Idyll eftir Sveinbjörn Sveinbjörsson og Ensk svíta nr. 6 í d-moll eftir J.S. Bach. Hann vakti mikla athygli fyrir þessa plötu og var hún spiluð m.a. í breska útvarpinu.<ref>Gísli Magnússon 1929-2001. Geisladiskur, útgáfa Smekkleya 2004. Texti:Bjarki Sveinbjörnsson, Magnús Gíslason, 2004.</ref>
Á árunum sem fylgdu lét Gísli til sín taka í íslensku tónlistarlífi af fullum krafti, hann hélt sjálfstæða tónleika kom fram sem einleikari með Sinóníuhljómsveit Íslands og lék kammermúsík. Þar má nefna helst tónleika sem hann hélt í Austurbæjarbíó árið 1973 og skrifaði Egill Garðarsson um þá í Vísi: "Píanóútsetningin á ballettinum Petrúska eftir Stravinsky er með erfiðustu verkum sem skrifuð hafa verið fyrir píanó. Tæknilega er margt svo til óframkvæmanlegt á þessu verki. En flutningur Gísla Magnússonar tókst frábærlega vel. Þess vegna mætti jafnvel segja að á þessum tónleikum hafi hann brotið blað í sögu íslenskra píanóleikara."<ref>Gísli Magnússon 1929-2001. Geisladiskur, útgáfa Smekkleya 2004. Texti:Bjarki Sveinbjörnsson, Magnús Gíslason, 2004.</ref>
Á síðustu tónleikum Gísla með Sinfóníhljómsveit Íslands lék hann píanókonsert nr. 4 eftir Beethoven, sama konsert og hann hafði heyrt kennarann sinn, Rögnvald Sigurjónsson leika á allra fyrstu sinfóníutónleikunum sem Gísli sótti árið 1948.<ref>Gísli Magnússon 1929-2001. Geisladiskur, útgáfa Smekkleya 2004. Texti:Bjarki Sveinbjörnsson, Magnús Gíslason, 2004.</ref>
Gísli átti farsælt samstarf með öðrum tónlistarmönnum og má þá helst nefna Gunnar Kvaran sellóleikara og Halldór Haraldsson píanóleikara. Gísli og Halldór spiluðu saman á árunum 1974 til 1982 og héldu fjölmarga tónleika þar sem þeir fluttu verk fyrir tvö píanó á borð við La Valse eftir Maurice Ravel og Vorblót eftir Stravinsky í útsetningum höfunda fyrir tvö píanó. Samstarf Gísla og Gunnars hófst árið 1974 og varði í þrjá áratugi. Þeir héldu tónleika bæði hér heima og vestan hafs og austan og voru lofaðir fyrir leik sinn.<ref>Gísli Magnússon 1929-2001. Geisladiskur, útgáfa Smekkleya 2004. Texti:Bjarki Sveinbjörnsson, Magnús Gíslason, 2004.</ref>
| 