„Sigurður Kristófer Pétursson“: Munur á milli breytinga

Þegar Sigurður Kristófer var 14 vetra varð hann [[holdsveiki|holdsveikur]]. Tveimur vetrum síðar, árið [[1898]], tók [[Laugarnesspítali]] til starfa. Fékk hann þá vist þar og var hann einn af fyrstu sjúklingum sem þangað fluttust. Dvaldist hann þar til dauðadags. Sjúkdómur hans var hin svonefnda ''[[slétta holdsveiki]]''. Ekki varð séð að hún ágerðist hið minnsta seinni árin. það sem mest þjáði hann var [[meltingarsjúkdómur]], en ekki holdsveiki. Sjúkdómur þessi ágerðist meir og meir, þar til hann var skorinn upp haustið 1923. Batnaði þá nokkuð um hríð, en síðan sótti í sama horf. Síðasta haust sitt var hann sárlasinn. Vann hann þá sem ákafast að bók sinni ''Hrynjandi íslenskrar tungu'', og undi sér engrar hvíldar.

 

 

== Eitt og annað ==