„Grígoríj Raspútín“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Stutt viðbót.
Stutt breyting á æviágripi. Ólokið.
Lína 2:
'''Grígorí Jefemóvíts Raspútín''' (Grígorí Jefemóvíts Novykh, fæddur [[1869]], dáinn [[30. desember]] [[1916]]) var áhrifamaður í [[Rússland]]i snemma á [[20. öld]].
 
Hann fæddist í litlum bæ, [[Pokrovskoye]], nálægt Tyumen í [[Síbería|Síberíu]] árið 1869.<ref>Encylopædia Britannica 2012</ref> Það eru ekki til miklar heimildir um æsku hans eða uppvöxt og þær fáu sem til eru skipast mjög í tvennt, skrásetjarar eru annaðhvort mjög með eða á móti honum. En jafnvel hans hörðustu fjandmenn gátu ekki annað en viðurkennt að augnaráð Raspútíns hafi verið dáleiðandi. Hann fór til [[Sankti Pétursborg|Sankti Pétursborgar]] snemma á 20. öld og sagðist helgur maður. Fljótlega átti hann stóran aðdáendahóp sem samanstóð aðalega af konum sem mændu í töfrandi augu hans. Hann fékk síðar starf sem persónulegur græðari keisarafjölskyldunar. Þar varð hann valdamikill maður og hafði mikil áhrif í Rússlandi, hann var svo myrtur af rússneskum aðalsmönnum aðfaranótt 30. desember 1916.<ref>Encylopædia Britannica 2012</ref>
 
== Æviágrip ==
=== Yngri ár ===
[[Mynd:Gorskii 04663u.jpg|thumb|Pokrovskoye árið 1912. Áin Tura til vinstri.]]
Lítið er vitað um æsku Raspútíns með vissu. Nítján ára gamall giftist hann Proskoviu Fyodorovnu, sem ól honum fjögur börn. En hjónabandið heillaði ekki Raspútín til lengdar og yfirgaf hann konu sína og börn, hann fór þá á flakk meðal annars til [[Grikkland]]s og [[Jerúsalem]]. Hann lifði af ölmusum og sagðist vera heilagur maður sem gæti læknað þá sjúku og séð í framtíðina. Þar sem svo lítið er um öruggar heimildir um æsku Raspútíns eru til margar goðsagnir um hana. Raspútín var auk þess afar umdeildur maður og bjuggu Rússar til sögur til að geta í eyðurnar, ýmist jákvæðar eða neikvæðar. Þeir sem tortyggðu Raspútín reyndu að sverta mannorð hans og andrúmsloftið í Rússlandi eftir [[Rússneska byltingin 1917|byltingu bolsévika]] árið 1917 ýtti undir slíkar kjaftasögur, þar sem Raspútín var sérstaklega óvinsæll hjá andstæðingum keisarafjölskyldunnar. Ein sagan er á þá leið að þó að Raspútín hafi gengið í skóla sýndi hann náminu lítinn áhuga en stóð í sífeldu svalli og leiddi þessi lífstíll hans af sér nafnið Raspútín, sem á rússnesku þýðir sukkari, eða svallari.<ref name=":0">''Sagan öll'' 2010: 44.</ref> Þetta er þó ekki rétt, þar sem ættarnafnið Raspútín er eldra en Grígorí sjálfur og faðir hans og forferður báru það líka.<ref name=":1">Smith, 2016.</ref> Einnig er til saga um að átján ára gamall hafi hann gengið í klaustur, úrkynjað hugmyndir klaustursins og sagt að besta leiðin til að komast sem næst guði væri að drekka og hórast þangað til þú værir útkeyrður.<ref name=":0" /> Sú saga er einnig ósönn. Á þessum tíma voru margir sérstrúarsöfnuðir til staðar í Rússlandi sem stunduðu ýmsan ólifnað svo sem ofsadrykkju, kynsvall, geldingar og aðrar limlestingar í þeim tilgangi að komast nær guði, en Raspútín tilheyrði engum slíkum söfnuði. Hann reyndi þvert á móti að starfa innan rússnesku [[Rétttrúnaðarkirkjan|réttrúnaðarkirkjunnar]], en skoðanir á honum þar voru mjög skiptar eins og í samfélaginu öllu. Hann lifði þó engu munkalífi. Margar frásagnir eru til þar sem hann var sagður kyssa og þukla á konum á meðal fylgismanna sinna. Einnig svaf hann gjarnan í herbergi með konum sem komu að heimsækja hann á heimili hans í Pokrovskoye, auk þess sem hann bauð þeim gjarnan að baða sig með sér í ánni [[Tura]]. Þegar hann var spurður út í þessa hegðun sagði hann að ekkert kynferðislegt væri þar að baki. Hann vildi aðeins athuga hvort konurnar væru hreinar og móttækilegar fyrir trúarboðskap hans.<ref name=":1" />
 
=== Græðari keisarans ===
Árið [[1903]] skaut Raspútín svo kollinum upp í SánktiSankti Pétursborg, þar hélt hann predikum sínum áfram og var fljótt komin með hóp fylgdarmanna. Yfirgerandi meirihluti þeirra voru konur sem heilluðust að Raspútín og margar þeirra í efstu stétt samfélagsins, það var því ekki að furða að nafn hans hafi borist keisarafjölskyldunni í eyra. En á sama tíma var erfðaprins Rússland, [[Aleksei Romanov|Aleksei]], haldin [[dreyrarsýki]], sjúkdóminum var hins vegar haldið leyndum fyrir þegnum sínumlandsins og var keisarafjölskyldan þungt haldin áhyggjum. [[Nikulás 2.|Nikulás II]] keisari var þar að auki óöruggur í embætti og [[Alexandra romanov|Alexandra]] keisaraynja orðin hugsjúk af áhyggjum vegna Aleksei. Keisarahjónin voru því mjög móttækileg fyrir ráðum frá alls konar falsspámönnum og predikurum. Skömmu áður en þau kynntust Raspútin sóttu þau ráðgjöf hjá frönsku falsspámanni. Það vakti miklar deilur innan hyrðarinnar og hann var að lokum rekinn frá Rússlandi.Árið 1907 að Raspútín var kallaður á fund þeirra Nikulásar keisara og Alexöndru Fjodorovnu, fyrrum prinsessu frá Hessen og keisaraynju Rússlands.
 
Enginn efast um dáleiðslu hæfileika Raspútíns og hafði nærvera hans góð áhrif á Aleksei. Þegar Aleksei var illa haldinn af sjúkdóminum og læknar hans stóðu ráðalausir virtust bænir Raspútíns og Handayfirlagningar hafa mjög góð áhrif á heilsu drengsins. Með þessu hændi Raspútín, Alexöndru keistarynju að sér en hún trúði því að hann væri í beinu sambandi við æðri völd og áleit hún hann öðrum mönnum merkari. Því var Raspútin gerður sérlegur ráðsmaður og græðari keisarafjölskyldunnar.<ref>''Encylopædia Britannica'' 2012.</ref>
Lína 17:
Raspútín naut lífsins næstu árin og var sí drukkin og á einhverju siðlausu sukki, hann átti fjöldan allan af kvenkyns aðdáendum sem að fylgdu honum í einu og öllu. Hann sótti oft gufuböð borgarinnar í fylgd kvenna úr ýmsum stéttum samfélagsins. Raspútín svaraði því að konur þyrftu að þvo burt syndir sínar og oft væri eina leiðin til þess væri að sameinast hans heilaga líkama.
 
Í slúðurblöðum mátti lesa um hamlaust svall hans kvöld eftir kvöld á einhverjum af nautnarbýlum borgarinn en þar dvali Raspútín iðulega næturlangt og fannst honum ekki síðra að stíga trylltan dans. Þó að þessi lifnaðarháttur hafi vissulega orðið Raspútín úti um óvini, þá voru það áhrif hans í innanlands málum Rússlands sem settu líf hans í hættu.<ref>''Sagan öll'' 2010:47</ref>
 
=== Ófriðartímar ===
Miklar breytingar höfðu orðið í Rússlandi að undanförnu og voru byltingarsinnar farnir að vera æ háværari. Nikulás II virtist vera að missa tökin og var löngum sagt að hann hlustaði ekki á neinn nema konu sína. Alexandría var undir töfrum Raspútíns og varð hann því gífurlega öflugur innan Rússlands.<ref>Einar Már Jónsson o.fl. 1981: 53.</ref><ref>''Sagan öll'' 2010: 44.</ref> Í eyra keisaraynjunar hvíslaði hann svo alls kyns glæfraleg ráðabrugg. Og þegar keisarafjölskyldan fór að sýna Þjóðverjum velvild þá var komið nóg<ref>''Sagan öll'' 2010: 48.</ref> Þessi völd Raspútíns var það sem varð honum að falli, hann eignaðist marga valdamikla óvini sem sáu sér þá eina leið færa að verða Raspútín að bana til þess að bjarga Rússlandi frá glötun.<ref>Einar Már Jónsson o.fl. 1981: 53.</ref>