|
|
|
Orðið "'''Lýðhyggja"''' vísar til enska orðsins "populism"„populism“ og hefur verið mjög fyrirferðamikið í stjórnmálum Vesturlanda í kjölfar efnhagskreppunnar árið 2008. Lýðhyggja er talin tefla saman hinum almenna eða venjulega einstaklingi gegn því sem kallað er "elíta" eða yfirstétt í gefnu samfélagi. Lýðhyggja getur birst í stefnum og hugmyndum bæði stjórnmálamanna og stjórnmálaflokka.
Lýðhyggja getur tekið á sig ýmis form og verið bæði til vinstri og hægri í stjórnmálum. Þeir sem aðhyllast lýðhyggju til vinstri eru til dæmis oft á móti stórfyrirtækjum og peningahagsmunum, en þeir sem eru til hægri eru oft á móti sósíalsískum flokkum, verkalýðshreyfingum og þess háttar. Enska orðið "popúlisti"„popúlisti“ hefur stundum verið þýtt sem "lýðskrumari"„lýðskrumari“ á íslensku.
Í Evrópu er fjöldi flokka eða stjórnmálahreyfinga sem hafa verið flokkaðir undir lýðhyggju, til dæmis: Framfaraflokkurinn í Noregi, Svíþjóðardemókratar í Svíþjóð, UKIP í Bretlandi, "National Front" National, flokkur [[Marine Le Pen]] í Frakklandi og Frelsisflokkur [[Geert Wilders]] í Hollandi. Andúð á útlendingum og innflytjendum hefur verið áberandi stef í málflutningi bæði Marine Le Pen, Geert Wilders, sem og Svíþjóðardemókrata.<ref>http://www.independent.co.uk/news/world/europe/why-we-should-be-scared-of-marine-le-pens-front-national-a6765751.html</ref> <ref>https://www.thenation.com/article/why-the-dutch-are-drawn-to-right-wing-populist-geert-wilders/</ref> <ref>https://www.thelocal.se/20170601/anti-immigration-sweden-democrats-overtake-moderates-as-swedens-second-largest-party-poll</ref>
Oft eru leiðtogar flokka sem flokkast til lýðhyggju taldir hafa svokallaða "útgeislun" eða það sem þýski félagsfræðingurinn [[Max Weber]] kallaði "charisma" í umfjöllun sinni um hugtakið vald.
|
