„Halldór Laxness“: Munur á milli breytinga

 

== Stíll ==

Þegar Halldór var ungur umgengst hann mikið eldra fólk og talsmáti hans varð þess vegna háfleyglegur.<ref>Ólafur Ragnarsson (2002): 75.</ref> Hann ræktaði tungumálið meira en aðrir höfundar og notaði öðruvísi stafsetningu til þess að ná fram ákveðnum stíl í textann sem og mörg áhugaverð orð.<ref>Hugvísindastofnun Háskóla Íslands. Um ævi og verk Halldórs Laxness: 212–217.</ref>

 

Að frumkvæði [[Davíð Oddsson|Davíðs Oddssonar]], [[Forsætisráðherra Íslands|forsætisráðherra]], keypti [[ríkissjóður]] Gljúfrastein af Auði Laxness, ekkju Halldórs, í apríl 2002.<ref>[http://timarit.is/view_page_init.jsp?issId=250412&pageId=3439537 Morgunblaðið, 23. apríl 2002, bls. 4]</ref> Í september 2004 var opnað þar safn til minningar um skáldið<ref>[http://timarit.is/view_page_init.jsp?issId=258358&pageId=3608860 Morgunblaðið, 6. september 2004, bls. 6]</ref>; fjölskylda Halldórs hafði gefið safninu allt innbú Gljúfrasteins.<ref>[http://timarit.is/view_page_init.jsp?issId=258361&pageId=3608980 Morgunblaðið, 7. september 2004, bls. 22]</ref>

 

[[Hannes Hólmsteinn Gissurarson]], [[prófessor]] sagði frá því opinberlega sumarið 2003, að hann væri að skrifa [[ævisaga|ævisögu]] Laxness, en í kjölfarið reyndi Auður Laxness að meina honum aðgang að bréfasafni skáldsins á [[handrit]]adeild [[Þjóðarbókhlaðan|Þjóðarbókhlöðunnar]] og tókst það.<ref>[http://www.mbl.is/frettir/innlent/2003/09/27/skriflegt_leyfi_tharf_til_ad_skoda_skjol_halldors_l/ Skriflegt leyfi þarf til að skoða skjöl Halldórs Laxness í Þjóðarbókhlöðunni] Morgunblaðið</ref> Ástæðan var sú að hún taldfsfsdfsdfsdfsdfshsdfgdshsdfgsdgshi Hannes ekki færan um að skrifa óhlutdræga ævisögu Laxness. Eftir að fyrsta bindi ævisögunnar ''Halldór'' kom út gagnrýndu [[Helga Kress]], prófessor, og fleiri Hannes harðlega fyrir að fara frjálslega með tilvitnanir í texta skáldsins án þess að geta heimilda.<ref>[http://notendur.hi.is/helga/Skjol/Eftir%20hvern.pdf „Eftir hvern“; Helga Kress tók saman]</ref> Hannes hefur síðar viðurkennt í viðtölum að hann hefði átt að geta heimilda í ríkara mæli en hann gerði.