„Helmut Schmidt“: Munur á milli breytinga

1974 sagði Willy Brandt af sér sem kanslari. Þingið kaus þá Helmut Schmidt nýjan kanslara þ. [[16. maí]] sama ár. Hann varð því fimmti kanslari Vestur-Þýskalands. Fyrsta erfiða málið sem hann þurfti að glíma við var olíukrísan. Í Evrópumálum átti starfaði hann náið saman með [[Frakkland]]sforseta [[Valéry Giscard d’Estaingd'Estaing]], en þeir áttu mikinn þátt í stofnun evrópska myntbandalagsins. Árangurinn af því var seinna meir [[Evra]]n. Schmidt og Giscard d’Estaing áttu einnig mestan heiður af stofnun [[G7]]-hópsins, þ.e. samstarf sjö helstu iðnríkja heims. Schmidt var einn ötullasti vestræni leiðtoginn sem benti á mögulega hættu í [[Evrópa|Evrópu]] af vopnatilburðum [[Sovétríkin|Sovétríkjanna]]. Því samþykkti hann að leyfa [[Bandaríkin|Bandaríkjamönnum]] að staðsetja meðaldrægar eldflaugar í Evrópu. Sú ákvörðun var mjög umdeild, einnig innan eigin flokks. Að lokum varð þetta mál til þess að SPD klofnaði og stofnuðu þeir sem frá hurfu [[Græningjar|græningjaflokkinn]] í Þýskalandi. Samþykki um að fjarlægja allar meðaldrægar eldflaugar var ekki undirritað fyrr en í [[Reykjavík]] [[1987]]. En einnig í efnahagsmálum kom Schmidt sér í vandræði. Síðsumars [[1982]] sögðu allir ráðherrar samstarfsflokksins í ríkisstjórn, flokks frjálslyndra demókrata [[FDP]], af sér og var Schmidt þá allt í einu kanslari í minnihlutastjórn. Hann tók því að sér utanríkisráðuneytið samfara kanslaraembættinu. En allt kom fyrir ekki. [[1. október]] 1982 var vantrauststillaga á hendur honum samþykkt í þinginu og þar með lauk kanslaraferli Helmut Schmidts. Nýr kanslari varð [[Helmut Kohl]]. Schmidt hefur síðan verið einn útgefanda tímaritsins ''Die Zeit''.