„Carl Gustaf Emil Mannerheim“: Munur á milli breytinga

Eftir [[Októberbyltingin|byltingu]] [[Bolsévikar|Bolsévika]] í Rússlandi 1917 lýsti Finnland yfir sjálfstæði sínu en steyptist brátt í borgarastyrjöld milli „rauðliða“ sem studdu stjórn Bolsévika og „hvítliða“ sem studdu finnska þingið. Mannerheim var útnefndur leiðtogi hvítliðahersins og tókst á tveimur og hálfum mánuði að hrekja innlenda og útlenda Bolsévika frá norður- og miðhluta Finnlands.<ref>[http://timarit.is/view_page_init.jsp?issId=98627&lang=gl* (22. mars 1919). "Mannerheim". Morgunblaðið. Sótt 19. júní 2017.]</ref> Með hernaðaraðstoð Þjóðverja tókst Finnum svo að frelsa [[Helsinki]] og að lokum að hrekja rauðliða úr landi. Eiginlegur sigur hvítliða var unninn þann 29. apríl 1918 þegar Mannerheim tókst að brjóta á bak síðasta vígi rauðliða í Viborg.

 

 

Árið 1939 gerðu [[Sovétríkin]] innrás í Finnland í [[Vetrarstríðið|vetrarstríðinu]] samkvæmt sáttmála þeirra við Þjóðverja um áhrifasvæði í Molotov-Ribbentrop-sáttmálanum. Mannerheim, þá kominn yfir sjötugt, leiddi enn varnarher Finnlands og þótti sýna innrásarhernum undraverða mótstöðu. Manntap Rússa var tíu sinnum meira en Finna og þótti erfiðleiki þeirra gegn miklu smærri her Finna mikil auðmýking fyrir sovéska herinn og jafnvel einn hvatinn að innrás Þjóðverja í Rússland 1941. Að endingu neyddust Finnar þó til að semja frið við Rússa og láta af hendi stór landsvæði í austri sem Rússar ásældust til þess að geta betur varið [[Pétursborg|Leníngrad]] árásum úr vestri.<ref>[http://timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=1713810* (3. desember 1989). "Vetrarstríðið". Morgunblaðið. Sótt 19. júní 2017.]</ref>