„Paul von Lettow-Vorbeck“: Munur á milli breytinga

Þegar fyrri heimsstyrjöldin hófst gerði Lettow-Vorbeck sér grein fyrir því að átök í Austur-Afríku skiptu litlu máli í samanburði við hinar vígstöðvarnar og ætlaði því fyrst og fremst að einbeita sér að því að halda breskum hermönnum á svæðinu uppteknum og þannig koma í veg fyrir að þeir yrðu fluttir á vesturvígstöðvarnar. Í byrjun stríðsins voru aðeins um 2,600 Þjóðverjar og 2,472 Afríkumenn undir stjórn Lettow-Vorbeck.<ref>Farwell, bls. 109.</ref> Lettow-Vorbeck hunsaði skipanir þýska ríkisstjórans um að viðhalda hlutleysi afrísku nýlendanna samkvæmt samkomulagi [[Berlínarráðstefnan|Berlínarráðstefnunnar]] og bjó sig undir að verjast árás Breta á bæinn Tanga. Eftir fjögurra daga orrustu við Tanga tókst Þjóðverjum að hrekja Breta á brott. Síðan sigruðu þeir Breta í annað sinn við Jassin þann 19. janúar 1915 og komust þannig yfir mikið magn nýrra riffla og annarra nauðsynja.

 

 

Í mars árið 1916 gerðu Bretar innrás með um 45,000 manna herafla ásamt Belgum. Lettow-Vorbeck notfærði sér loft- og landslag Afríku og leyfði her sínum einungis að berjast á sínum forsendum. Bretar héldu þó áfram að senda sífellt fleiri menn og neyddu Lettow-Vorbeck til að láta af hendi æ meira landsvæði. Hann hélt bardaganum engu að síður áfram og vann stórsigur í orrustu við Mahiwa í október 1917, þar sem dauðsfall Breta var um 2,700 en dauðsfall Þjóðverja aðeins 519.<ref>Miller, bls. 287.</ref> Þegar fregnir af orrustunni bárust til Þýskalands var Lettow-Vorbeck hækkaðurí tign og gerður að stórhershöfðingja.<ref>Hoyt, bls. 175</ref> Þetta var þó ekki nóg til að vinna bug á Bretaher þar sem þeir höfðu frá upphafi átt yfir miklu meiri hermönnum að búa.