„Samningur um að dreifa ekki kjarnavopnum“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
m Málfar
mEkkert breytingarágrip
Lína 15:
'''Samningur um að dreifa ekki kjarnavopnum''' er alþjóðlegur [[þjóðréttarsamningur|samningur]] um að aftra dreifingu [[kjarnorkuvopn]]a og vopnatækni og að stuðla að notkun [[kjarnorka|kjarnorku]] á friðsælan hátt. Endanlegt markmið samningsins er almenn [[afvopnun]].
 
Opið var fyrir undirskriftir árið [[1968]] en samningurinn tók gildi árið [[1970]]. Í samræmi við fyrirmæli samningsins funduðu aðildarlönd 25 árum eftir gildistöku árið [[1995]] og féllust á að framlengja samninginn um óákveðinnótakmarkaðan tíma. Fleiri lönd hafa aðild að þessum samningi en öllum öðrum afvopnunarsamningum sem skrifaðir hafa verið undir. Frá og með ágúst 2016 hafði 191 land hlítt samningnum. [[Norður-Kórea]] lýsti yfir aðild að samningnum árið [[1985]] en hefur aldrei hlítt honum og afturkallaði aðild sína árið [[2003]]. Fjögur aðildarlönd [[Sameinuðu þjóðirnar|Sameinuðu þjóðanna]] hafa aldrei samþykkt samninginn en talið er að þrjú þeirra, nefnilega [[Indland]], [[Íran]] og [[Ísrael]], eiga kjarnorkuvopn. Auk þess hefur [[Suður-Súdan]] sem varð sjálfstætt ríki [[2011]] aldrei skrifað undir samninginn.
 
Í samningnum eru kjarnorkuríki skilgreind sem þau lönd sem smíðuðu og prófuðu kjarnorkuvopn fyrir 1. janúar 1967: [[Bandaríkin]], [[Bretland]], [[Frakkland]], [[Kína]] og [[Rússland]]. Auk þess eiga fjögur lönd til viðbótar kjarnorkuvopn: [[Indland]], [[Norður-Kórea]] og [[Pakistan]] sem hafa öll prófað kjarnorkuvopn opinberlega, og [[Ísrael]] sem hefur aldrei staðfest eignarhald kjarnorkuvopna.