|
|
|
]]
'''Samningur um að dreifa ekki kjarnavopnum''' er alþjóðlegur [[þjóðréttarsamningur|samningur]] tilum að koma í veg fyriraftra dreifingu [[kjarnorkuvopn]]a og vopantæknivopnatækni og að stuðla að notkun [[kjarnorka|kjarnorku]] á friðsælan hátt. Endanlegt markmið samningsins er almenn [[afvopnun]].
Opið var fyrir undirskriftumundirskriftir árið [[1968]] en samningurinn tók gildi árið [[1970]]. Í samræmi við fyrirmæli samningsins funduðu aðilaraðildarlönd að25 samningnumárum eftir 25 áragildistöku árið [[1995]] og féllust á að framlengja samninginn um óákveðinn tíma. Fleiri lönd hafa aðild að þessum samningi en öllum öðrum afvopnunarsamningum sem skrifaðir hafa verið undir. Frá og með ágúst 2016 hafði 191 land hlítt samningnum. [[Norður-Kórea]] lýsti yfir aðild að samningnum árið [[1985]] en hefur aldrei hlítt honum, en þaðog afturkallaði aðild sína árið [[2003]]. Fjögur aðildarlönd [[Sameinuðu þjóðirnar|Sameinuðu þjóðanna]] hafa aldrei samþykkt samninginn en talið er að þrjú þeirra, nefnilega [[Indland]], [[Íran]] og [[Ísrael]], eiga kjarnorkuvopn. Auk þess hefur [[Suður-Súdan]] sem stofnaðvarð sjálfstætt varríki [[2011]] aldrei skrifað undir samninginn.
Í samningnum eru kjarnorkuríki skilgreind sem þau lönd sem smíðuðu og prófuðu kjarnorkuvopn fyrir þann. 1. janúar 1967: [[Bandaríkin]], [[Bretland]], [[Frakkland]], [[Kína]] og [[Rússland]]. Auk þess hafa eiga fjögur lönd í viðbóttil slíkviðbótar vopnkjarnorkuvopn: [[Indland]], [[Norður-Kórea]] og [[Pakistan]] sem hafa öll prófað kjarnorkuvopn opinberlega, og [[Ísrael]] sem hefur aldrei staðfest eignarhald kjarnorkuvopna.
{{stubbur|stjórnmál}}
|
