„Þorleifur H. Bjarnason“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip
Merki: Farsímabreyting Breyting frá farsímavef
Umvandarinn (spjall | framlög)
Ekkert breytingarágrip
Lína 14:
Þorleifur Jón ólst upp hjá foreldrum sínum á Bíldudal. Faðir hans, Hákon Bjarnason, rak þar þróttmikla verslun og þilskipaútgerð. Þótti hann dugnaðar- og atorkumaður hinn mesti en þessi þilskipaútgerð hið vestra var komin á legg hjá Hákoni áður en hún var komin til svo nokkru næmi hið syðra, á höfuðborgarsvæðinu sem nú er kallað. Hákoni hafði þar að auki tekist að koma framleiðsluvöru sinni í það álit erlendis að besti saltfiskurinn frá Íslandi var kallaður „Bíldudalsfiskur“ og hélst það lengi síðan. Hákon stórumsvifamaður féll frá á besta aldri, aðeins 49 að aldri. Vöruskip sem hann kom með frá Kaupmannahöfn, strandaði á Mýrdalssandi í „páskaveðrinu mikla“ 1877 og fórst hann þar ásamt flestum þeim sem á skipinu voru. Ekkja Hákonar, móðir Þorleifs, rak útgerðina og verslunina nokkur ár eftir þetta.
 
Þorleifur Jón kvæntist fyrst dr. Elisu Adeline Ritterhaus, en hún var svissnesk. Hún var tvígift en hafđi ekki lán í hjónaböndum sínum. Hún varđ síđar einn fyrsti kvennkynskvenkyns háskólakennarinn í Sviss. Til ađ hafa efni á því eftir skilnađskilnađinn viđ Þorleif og, rak hún líka gistihús í Sviss. Barn þeirra : Ingibjörg Stein Bjarnason fædd 1901. Ingibjörg ólst upp hjá móður sinni í Sviss. Þar hlaut hún vandaða skólagöngu , lauk stúdentsprófi og tók fyrir m.a. efnafræði og myndlist. Ingibjörg giftist ung þýskum efnamanni með nafnið Stein, en fékk berkla og lagðist inn á heilsuhæli í Sviss. Þá skildi Stein við hana á þeim grunni að hún myndi ekki geta átt með sér afkomendur. Þrátt fyrir þetta ól Ingibjörg dótturina Veru 1927. Barnsfaðirinn mun hafa verið maður sem hún kynntist á heilsuhælinu, en ekkert varð úr sambandi með þeim frekar. Ingibjörg yfirgaf Sviss og hélt til Parísar með dóttur sína. Þar bjó hún í listamannahverfinu St. Germain-des-Prés. Nam hún húðsnyrtingu og förðun hjá Helenu Rubinstein. Meðfram þessu málaði hún og stundaði fyrirsætustörf. Ingibjörg þótti góður listmálari og sýndi meðal annars ásamt merkum listamönnum á frægri sýningu í París 1930. Þar voru á ferð meðlimir hópsins Cercle et Carré í Galerie 23 og á meðal heimsfrægra nafnanna sem koma fram á auglýsingaspjaldinu er fylgdi sýningunni er að finna nafnið Bjarnason. Á hópmyndum sem teknar voru um svipað leyti má sjá Piet Mondrian, Torres-Garcia, Vantongerloo, Michel Seuphor og Ingibjörgu Bjarnason sem stundum er nefnd Madame Seuphor þar sem þau standa hlið við hlið, arm í arm.
 
Flutti Ingibjörg til Íslands 1934 eđa u.þar þ .um bbil. HunHún nam læknisfrædi og efnafræđi um tíma viđ Háskóla Íslands, og setti upp framleiðslu á snyrtivörum fyrir konur, þó einnig aðeins fyrir karla, enda með bakgrunn til þess úr efnafræðináminu sem og úr námi sínu hjá Rubinstein og seldi undir vörumerkinu Vera Similion. Hún setti sennilega upp fyrstu auglýsingaherferð sem gerð hefur verið á Íslandi.
 
Kona 2, Sigrún Ísleifsdóttir, f. 1875 - d. 1959, börn þeirra :
1) Leifur Björn, f. 1912 - d. 12. febrúar 1954, hagfræðingur. Framkvæmdastjóri SÍS í Bandaríkjum. Hann giftist Helgu Kristínu Claessen. Börn þeirra voru Sigrún Bjarnason verslunarkona í Bandaríkjunum, fædd 5.3 1947 og dáin 8. Okt. 1991, og Helga Bjarnason sem starfar viđ ferđamál, fædd 20 júlí 1948.
2) Ingi Hákon (1914-1958) efnaverkfræđingur hjá Hval hf. Hann las efnverkfræđiðiefnverkfræđi við háskóla í Kaupmannahöfn, Dersden og viđ háskóla í New York, líklega Columbia, í BandaríkjunumiBandaríkjunum. Ingi Hákon giftist Steinunni Ágústu Jónsdóttur og þau eignuđust þrjú börn, Dóru Sigríđi, félagsfræđing, prófessor viđ Kennaraháskóla Íslands og síđar Háskóla ÍslandsáttiÍslands, átti dóttur, fædd 20. júlí 1947, Ingibjörgu Bjarnason leikstjóra og leiklistar kennaraleiklistarkennara, em er fædd 11.4.1951 og Inga Þorleif, jarđeđlisfræđing, sérfræđing viđ Háskóla Íslands, fæddur 17. júlí 1958.
 
Eignaðist stúlkubarn á milli hjónabanda með „Ástu Á.“ fætt 6. júlí 1907. Um hana skortir frekari heimildir. Þessi heimild er komin úr einkaskjalasafni Þorleifs, öskju nr. 11.