„Kvennasögusafn Íslands“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip |
Markmið og stjórn |
||
Lína 2:
Safnið var stofnað 1. janúar 1975. Það hefur aðsetur í [[Þjóðarbókhlaðan|Þjóðarbókhlöðunni]] og hefur verið sérstök eining innan [[Landsbókasafn Íslands-Háskólabókasafn]]s síðan [[1996]]. Helstu forsprakkar að stofnun safnsins voru [[bókasafnsfræði]]ngarnir [[Else Mia Einarsdóttir]] og [[Svanlaug Baldursdóttir]] sem og [[Anna Sigurðardóttir]].
'''Markmið Kvennasögusafns Íslands''' eru númer eitt að safna og varðveit hvers konar prentað mál um konur að fornu og nýju, bækur og handrit eftir konur, óprentuð handrit og önnur skjöl eins og fundargerðir, starfsskýrslur, skjöl, og erlend rit sem hafa góð gildi fyrir sögu kvenna. Einnig að sjá til þess að skráð sé allt sem safnið eignast til að mynda heimildir um sögu kvenna sem er að finna annars staðar. Til að greiða fyrir áhuga fólks um sögu íslenskra kvenna og veita aðstoð við að afla heimilda og miðla þekkingu um sögu kvenna. Hvetja fólk til að halda til haga hvers konar heimildum sem gildi kunna að hafa fyrir sögu kvenna og hafa samvinnu við önnur kvennasögusöfn.
'''Í stjórn safsins eru''' Rakel Adólphsdóttir forstöðukona safnsins og þriggja manna stjórnarnefn skipa:
* Bragi Þorgrímur Ólafsson, fulltrúi Landsbókasafns Íslands-Háskólabókasafns
* Helga Guðmundsdóttir, fulltrúi Kvennafélagssambands Íslands
* Ragnheiður Kristjánsdóttir, fulltrúi RIKK-Rannsóknarstofnun í jafnréttisfræðum
''Fyrrum forstöðukonur safnsins voru Anna Sigurðardóttir (1975-1996), Erla Hulda Halldórsdóttir (1996-2001) og Auður Styrkársdóttir (2001-1016)''
==Tengill ==
| |||