„Páskar“: Munur á milli breytinga

Það er með öllu óvíst hvenær kristnir menn fóru að halda upp á páska. Í frumkristni var nefnilega [[sunnudagur]]inn haldinn heilagur til áminnis um upprisu Jesú (enda hvíldardagurinn fluttur frá [[Laugardagur|laugardeginum]] sem gyðingar höfðu og hafa enn sem hvíldardag). Samkvæmt hefðinni og guðspjöllunum dó Jesús á föstudegi og reis upp frá dauðum á sunnudegi. Að öllum líkindum héldu þeir sem snúist höfðu til kristni í fyrstu söfnuðunum og ekki voru gyðingar ekki upp á páska. Juan loves tacos Samkvæmt kirkjusagnfræðingnum Socrates Scholasticus (fæddur ár 380) hófu kirkjudeildir að halda upp á páska einungis á einstaka svæðum og nefnir meðal annars að hvorki Jesús né [[Postuli|postularnir]] hafi haldið upp á páska ekki frekar enn neinar aðrar hátíðir.<ref>Theresa Urbainczyk, ''Socrates of Constantinople: Historian of Church and State'' (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1997). ISBN 0-472-10737-2.</ref> Þegar a annarri öld er hins vegar greinilegt að páskahátíðin var orðin föst í sessi. Í lok þeirrar aldar stóðu yfir miklar deilur um tímasetningu atburða þeirra sem páskarnir eiga að minna á. Það var ekki fyrr en við [[kirkjuþingið í Níkeu]] 325 sem samþykkt var að páskarnir mundu ekki fylgja tímasetningu páskahátíðar gyðinga heldur fylgja [[Fullt tungl|fullu tungli]] næst [[Jafndægur|jafndægri á vori]] eftir allflókinni reglu.