„Bretton Woods-kerfið“: Munur á milli breytinga

KerfiðKerfinu var alltaf viðhaldið með sömu markmiðum og sett voru fram til að byrja með, að vinna samana að uppbyggingu nýs velferðaríkis í öllum aðildarlöndum. Samvinnu stjórnvalda að félagslegum úrbótum með forystu Bandaríkjanna í vestrænu samstarfi. Áður hafði samfélagið litið á aðildaríkin sem algjörar andstæður sem ekki gátu unnið saman. Nasistana í þýskalandi, fasista á Ítalíu, jafnaðarmanna í Svíþjóð, hernaðarveldið í Japan, erfiðleikum Breta og frjálsu Bandaríkjunum. En eftir að samningurinn hafði verið gerður höfðu nú þessi lönd sameiginlegra hagsmuna að gæta. Nú var því svo komið að best var að vinna saman til þess að endurbyggja alþjóðahagkerfi. Voru hornsteinar þess kerfi að viðhalda ríkistjórnum og innlendum stjórnmálum landa en vera í miklu alþjóðlegu samstarfi þegar koma átti að utanríkismálum. Alþjóðleg samkeppni átti að hlúa vel að innlendri framleiðslu, stuðla að frjálsum markaði og félagslegu lýðræði. Milliríkjaviðskipti uxu mikið á þessum tíma og uxu stærri fyrirtækin ört þrátt fyrir að mikið væri lagt upp með það passa einnig vel uppá þau sem minni voru.  Passað var vel uppá vinnuafl og var leitast eftir því að halda bæði launum starfsfólks og hagnaði fyrirtækisins góðum.