„Fýll“: Munur á milli breytinga

Íslenskir fýlarperrar hafa verið merktir í allmiklum mæli, einkum í [[Vestmannaeyjar|Vestmannaeyjum]] og Breiðafjarðareyjum og því nokkuð vitað um farhætti þeirra. Þeir eru sjófuglar sem sjást við landið allt árið um kring en halda sig á rúmsjó og sækja mikið að skipum í von um æti. Geta þeir skipt þúsundum við fiskiskip þegar verið er að hífa veiðarfæri eða gera að afla. Fýlar nálgast land á hvaða árstíma sem er en mikill dagamunur er á fjölda þeirra á veturnar. Þá setjast þeir við og við upp á varpstöðvum, en þó aðallega í hálku og við landið sunnanvert. Fýlar baða sig oft í ferskvatni og á sumrin sjást þeir á flugi yfir ám og vötnum langt inni í landi, jafnvel uppi á hálendi. Fýlar eru afar algengir varpfuglar með ströndum, hömrum og nálægt sjó og eyjum allt í kringum landið. Þá er einnig víða að finna í smáklettum og sjávarbökkum og í hömrum og giljum inn til landsins. Varplönd þeirra eru lengst um 50 km frá sjó (miðað við fluglínu eftir ám), við [[Þingvallavatn]] og í [[Emstrur|Emstrum]] vestan Mýrdalsjökuls. Hreiðrið er oftast grunn skál án hreiðurefna en stundum steinvölur og skeljum safnað í skálina. Eggið er aðeins eitt og því er orpið frá seinni hluta maí og fram eftir júni. Auðgreindur frá máfum á einkenndu fluglagi, tekur fáein vængjatök og lætur sig svo svífa á stífum vængjunum. Hann er léttur á sundi en á oft erfitt með að hefja sig á loft, sérstaklega í logni. Hann er þungur til gangs.