„Bessastaðir“: Munur á milli breytinga

Bessastaðastofa var byggð á árunum [[1761]] til [[1766]] sem embættisbústaður [[Magnús Gíslason (amtmaður)|Magnúsar Gíslasonar]] amtmanns. Það var danska stjórnin sem lét byggja húsið en ástand eldra embættisseturs var orðið afar bágborið. Kostnaðurinn nam 4.292 ríkisdölum og 77 skildingum. Þar í reiknast ýmis kostnaður sem til féll vegna vandamála sem upp komu á byggingartímanum. Miklu dýpra var niður á fastan grunn og fór jafnmikið grjót í sökkul hússins og í veggi þess, byggingartíminn varð mjög langur og kostnaðarsöm mistök voru gerð við þakið.<ref>Helge Finsen og Esbjörn Hiort (1978), 63.</ref> Engar teikningar hafa fundist af Bessastaðastofu en talið er að húsameistarinn [[Jakob Fortling]] hafi teiknað hana. Ólafur Stephensen, stiftamtmaður, sat ekki á Bessastöðum og hann lét staðinn eftir til skólahalds fyrir Lærða skólann sem þá var nefndur [[Hólavallarskóli]] árið [[1805]]. Eftir það nefndist hann Bessastaðaskóli, allt til ársins [[1846]] að hann fluttist í Lækjargötu í Reykjavík og heitir nú Menntaskólinn í Reykjavík. Árið [[1867]] eignaðist skáldið og þingmaðurinn [[Grímur Thomsen]] Bessastaði og bjó þar í tæp þrjátíu ár. Þá eignaðist [[Landsbanki Íslands]] staðinn og tveimur árum síðar var hann seldur. Kaupandi var [[Skúli Thoroddsen]], ritstjóri og alþingismaður. Skúli bjó á Bessastöðum ásamt fjölskyldu sinni í tíu ár. Eftir það bjuggu [[Jón H. Þorbergsson]] bóndi, [[Björgúlfur Ólafsson]] læknir og [[Sigurður Jónasson]] forstjóri í Bessastaðastofu en sá síðastnefndi afhenti ríkinu jörðina að gjöf árið [[1941]] svo þar mætti verða bústaður ríkisstjóra og síðar forsetasetur. Bessastaðastofa hefur frá byggingu hússins tekið allmiklum breyting í gegnum tíðina, utan sem innan.