Maríanaeyjar

Maríanaeyjar eru eyjaklasi í Norður-Kyrrahafi á milli 12. og 21. breiddargráðu norður og eftir 145. lengdargráðu austur, suðsuðaustur af Japan og vestsuðvestur af Hawaii. Eyjarnar eru tindar neðansjávarfjallgarðs sem liggur frá Gvam til Japan. Margar eyjarnar eru virk eldfjöll. Norður-Maríanaeyjar eru í samveldissambandi við Bandaríkin (ásamt Púertó Ríkó) en Gvam er bandarískt yfirráðasvæði.

Kort sem sýnir Maríanaeyjar.

Langflestir íbúar eyjanna búa á Gvam (um 160.000) en um 50.000 búa á Saípan og nokkur þúsund á Tinian og Rota. Aðrar eyjar eru óbyggðar.

Frumbyggjar eyjanna eru Tsjamorrar sem tala ástrónesískt mál. Ferdinand Magellan kom fyrstur Evrópubúa til eyjanna 1521. Áhöfn hans nefndi eyjarnar Islas de los Ladrones („Þjófaeyjar“) því frumbyggjarnir stálu öllu sem þeir gátu úr skipum þeirra. Antonio Pigafetta sem ferðaðist með Magellan ritaði að bátar innfæddra væru búnir þríhyrndum latínseglum. Þær fengu því líka nafnið Islas de las Velas Latinas („Latínseglaeyjar“). Spánverjar gerðu formlegt tilkall til eyjanna árið 1667. Þeir stofnuðu þar nýlendu og nefndu eyjarnar Maríanaeyjar eftir ekkjudrottningu Spánar, Maríu Önnu af Austurríki. Eyjarnar (sérstaklega Gvam) voru mikilvægur áfangastaður á leiðinni frá Akapúlkó í Mexíkó til Manila á Filippseyjum.

Eftir ósigur í stríði Spánar og Bandaríkjanna 1898 fengu Bandaríkin Gvam í sinn hlut. Spánverjar seldu hinar eyjarnar ásamt fleiri Kyrrahafseyjum til Þýskalands árið eftir. Japan tók þessar eyjar yfir í Fyrri heimsstyrjöld. Í Síðari heimsstyrjöld var hart barist á mörgum eyjanna. Japanir lögðu Gvam undir sig daginn eftir árásina á Perluhöfn eða 8. desember 1941. Bandaríkjamenn lögðu eyjuna aftur undir sig sumarið 1944. Eftir stríð urðu Norður-Maríanaeyjar hluti af yfirráðasvæði Bandaríkjanna.

Maríanadjúpállinn, dýpsti punktur jarðarmöttulsins, liggur við eyjarnar og dregur nafn sitt af þeim.

  Þessi grein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.