„Marcus Antonius“: Munur á milli breytinga

Marcus Antonius var mikilvægur stuðningsmaður [[Julius Caesar|Gaiusar Juliusar Caesars]], herforingi hans í Gallíu og fjarskyldur frændi hans. Í Gallíu stjórnaði Antonius riddaraliði Caesars í orrustunni við Alesiu, þar sem Caesar sigraði Vercingetorix, einn helsta hershöfðingja Galla. Eftir gallastríðin sendi Caesar Antonius til Rómar sem fulltrúa sinn, en samkvæmt lögum mátti Caesar ekki halda til Rómar með her sinn. Fljótlega þurfti Antonius þó að flýja Róm undan andstæðingum Caesars og hélt til Caesars þar sem hann var staddur við Rubicon ánnaána. Í kjölfarið hélt Caesar til Rómar með her sinn og hófst þar með borgarastríð milli Caesars og [[Pompeius]]ar.

Þremenningasambandið rann út árið [[33 f.Kr.]] og ósættirósætti og valdabarátta milli Octavianusar og Antoniusar blossaðiblossuðu upp í borgarastyrjöld árið [[31 f.Kr.]] Floti Octavianusar sigraði sameinaðan flota Antoniusar og [[Kleópatra|Kleópötru]] drottningar í [[Egyptaland hið forna|Egyptaland]]i í [[Orrustan við Actíum|orrustunni við Actíum]]. Antonius og Kleópatra komust undan til Alexandríu þar sem smávægileg átök urðu milli hers Octavianusar og þeirra fáu hermanna sem eftir voru í liði Antoniusar og Kleópötru. Þegar ljóst var hver málalok voru framdi Antonius sjálfsmorð. Slíkt hið sama gerði Kleópatra skömmu síðar eftir að hafa reynt að semja fyrst við Octavianus. Þar með lauk borgarastyrjöldinni, Octavianus stóð þá eftir sem valdamesti maður Rómaveldis og varð síðar fyrsti keisari heimsveldinsins.