„Súmersk trúarbrögð“: Munur á milli breytinga

'''Súmersk trúarbrögð''' eru þau [[trúarbrögð]] sem [[Súmerar]] trúðu áaðhylltust. Heimildir gefa til kynna að Súmerar hafa verið upphafsmenn [[ritmál]]sins en súmerska trú má rekja til hugmynda fólks sem bjó í [[Mesapótamía|Mesapótamíu]] á árunum [[3500 f.Kr.|3500]] til [[2000 f.Kr.]]<ref>(http://i-cias.com/e.o/sumer.religion.htm)</ref> Súmersk trú felst að mestum hluta á dýrkun [[náttúra|náttúrunnar]] t.d. vindi og vatni. Að öllum líkindum hafa Súmerar reynt að útskýra ýmis náttúruleg fyrirbrigði sem þeir gátu ekki leitt út með þekkingu sinni og dregið þá ályktun að hér væru á ferð guðirnir í hlutgervi náttúrunnar. Hugmyndir Súmera um [[framhaldslíf|líf eftir dauðann]] eru að mörgu leyti ekki svo frábrugðnar þeim hugmyndum sem einkenna trúarbrögð sem iðkuð eru nú til dags en þeir trúðu því að framhaldslífið fæli í sér að [[sál]] einstaklings eða andi slyppi úr greipum hins efnislega líkama og færi í dimma undirheima.<ref>(http://i-cias.com/e.o/sumer.religion.htm )</ref>

Fundist hafa ritaðar sögur af súmerskum hetjum og guðum. Það lengsta og merkilegasta sem fundist hefur er ''[[Gilgameskviða]]''. En elsta súmerska gerðin af kvæðinu er talin vera frá [[þriðja keisaraveldið|þriðja keisaraveldinu]] (2150 – 2000 f.Kr.) en hún geymdist í munnlegum frásögnum í langan tíma áður en hún var skrifuð niður. Gilgameskviða fjallar um leit mannkynsins að [[ódauðleiki|ódauðleikanum]] og þar eru elstu frásagnir sem varðveist hafa af flóði sem gjöreyddi mestöllu lífi á jörðinni. Þaðan er að öllum líkindum sagan um [[Nóaflóðið]] í [[gamla testamentið|gamla testamentinu]].