„Ólafsfjarðarmúli“: Munur á milli breytinga

'''Ólafsfjarðarmúli''' er fjallið sem skilur [[Ólafsfjörður|Ólafsfjörð]] frá [[Eyjafjörður|Eyjafirði]]. Í daglegu tali er hann oftast nefndur Múlinn en upprunalegt heiti hans er Vámúli. Ysti hnjúkurinn er nefndur Múlakolla (um 960 m y.s.).

 

Menn hafa um aldir lagt leið sína fyrir Múlann um tæpar götur þar sem erfiðir farartálmar voru í veginum svo sem Stóragjá, Tófugjá og Flagið. Upp úr 1960 var gerður bílfær vegur fyrir Múlann og þar með komst Ólafsfjörður í bílsamband við aðrar byggðir Eyjafjarðar. Yst í Múlanum lá vegurinn í 230 m hæð yfir þverhníptum björgum. Þar er Planið svokallaða, góður útsýnisstaður þaðan sem sést yfir Ólafsfjörð, inn Eyjafjörð, út til [[Grímsey]]jar og langt norður í [[Ballarhaf]]. Á fáum stöðum nýtur [[miðnætursól]] sín betur en séð frá Planinu. Vegurinn þótti hálfgerð glæfraleið eins og görutnar gömlu. Árið 1991 voru vígð jarðgöng gegn um Múlann, [[Ólafsfjarðargöng]], þá lagðist vegurinn fyrir Múlann af en er nú notaður sem gönguleið.

 

Í sjávarhömrum Múlans hjá Tófugjá er [[Hálfdanarhurð]] sem þjóðsagan segir að sé fyrir helli miklum þar sem tröll búa. Hurðin er berggangur úr brúnleitu basalti og sker sig vel frá dökkum klettunum í kring. Um Ólafsfjarðarmúla kvað [[Jón Helgason]] í kvæðinu „Áföngum“: „Ærið er bratt við Ólafsfjörð [...]“.