„Snorra-Edda“: Munur á milli breytinga

'''Snorra-Edda'''  er bók í fjórum hlutum,  [[Prologus]], Gylfaginningu [[Gylfaginning]]u,  [[Skáldskaparmál ]] og  [[Háttatal]], rituð af  [[Snorri Sturluson|Snorra Sturlusyni ]] á  [[13. öld]]. Prologus fjallar um upphaf  [[norræn goðafræði|norrænnar trúar ]] og er hann einungis stuttur  [[formáli ]] að bókinni. Á eftir honum kemur Gylfaginning en þar ræðir hinn fáfróði  [[Gylfi konungur ]] við  [[Óðinn|Óðin ]] um norræna trúarsiði og heimsýn forn norrænna manna. Þessi kafli er á samtalsformi eins og oft tíðkaðist um kennslubækur að fornu. Því næst er komið að Skáldskaparmálum en þar spjallar Snorri um heiti í skáldskap. Síðasti kaflinn er Háttatal en það er 102 erinda kvæði til Skúla jarls og Hákons konungs. Hver vísa er undir sínum hætti.

Snorra-Edda er mikilvægasta heimild sem við höfum í dag um norræna goðafræði og fornan átrúnað. Hún var hins vegar upprunalega skrifuð sem kennslubók í  [[skáldskap ]] og þjónaði næstu aldirnar mikilvægu hlutverki á því sviði.

{{Wikiheimild|Snorra Edda|Snorra Eddu}}