„Skógrækt“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Merki: Farsímabreyting Breyting frá farsímavef |
|||
Lína 4:
== Saga skógræktar á Íslandi ==
Upphaf skipulagðrar skógræktar á Íslandi má rekja til Fururlundsins á Þingvöllum árið 1898. Þar voru Danir frumkvöðlar. Sama ár keypti ríkið tvo höfuðskóga Íslands, [[Hallormsstaðaskógur|Hallormsstaðaskóg]] og [[Vaglaskógur|Vaglaskóg]], til að forða þeim frá eyðingu. Með lögunum var [[Skógrækt ríkisins]] stofnuð. Agner F. Kofoed-Hansen var ráðinn skógræktarstjóri og tók hann til starfa 15. febrúar 1908.
Árið 1930 var ''Skógræktarfélag Íslands'' stofnað á Þingvöllum. Á næstu árum voru skógræktarfélög stofnuð víða um land. Árið 1933 kom Hákon Bjarnason heim frá skógfræðinámi í Danmörku og var ráðinn framkvæmdastjóri Skógræktarfélags Íslands. Hans fyrsta verk var að stofnsetja gróðrarstöðina í [Fossvogur|[Fossvogi]] sem var í rekstri á vegum Skógræktarfélags Íslands og síðan Skógræktarfélags Reykjavíkur í um 70 ár. Sama ár barst til Íslands hálft kíló af
Hákon Bjarnason tók við af Kofoed-Hansen sem skógræktarstjóri 1935. Í seinni heimsstyrjöldinni lokuðust samskiptaleiðir til Noregs en opnuðust til vesturheims. Skógræktarstjóri notfærði sér það til að koma á samböndum við Alaska. Þaðan barst á stríðsárunum allmikið
Fyrir 1960 var skógarfura öll meira eða minna að drepast vegna furulúsar. Þetta var mikið áfall því miklar vornir höfðu verði bundnar við furuna. Annað áfall kom svo 9. apríl 1963 þegar gerði mjög óvenjulegt hret eftir langvarandi hlýindi. Mikið drapst af trjám á Suðurlandi. Furulúsin og aprílhretið höfðu þau áhrif að verulega dró úr gróðursetningu.
Árið 1977 tók Sigurður Blöndal við af Hákoni Bjarnasyni sem skógræktarstjóri og hafði Hákon þá gegnt starfinu í 42 ár.
Lína 18:
Forseti Íslands (1980-1996), frú Vigdís Finnbogadóttir, var mikill stuðningsmaður skógræktar og gróðursetti opinberlega tré við Þingvallaþjóðgarð.
Árið 1990 tók Jón Loftsson við af Sigurði Blöndal sem skógræktarstjóri. Það ár var ákveðið með lögum að færa aðalskrifstofu Skógræktar ríkisins frá Reykjavík til Egilsstaða. Sama ár hófst verkefnið ''Landgræðsluskógar'' á vegum [[Skógræktarfélags Íslands]], [[Skógrækt ríkisins|Skógræktar ríkisins]] og [[Landgræðsla ríkisins|Landgræðslu ríkisins]]. Verkefnið var hugarfóstur Sigurðar Blöndals og fólst í því að safna peningum frá fyrirtækjum svo hægt væri að auka plöntuframleiðslu. Plönturnar yrðu síðan afhendar samkvæmt samningum til skógræktarfélaga og annarra aðila sem sæu um gróðursetningu. Plönturnar skyldu einkum gróðursettar í rýrt og rofið land og skógarnir yrðu opnir almenningi til útivistar.
Með tilkomu nýrra verkefna jókst árleg gróðursetning í landinu úr um milljón plöntum árið 1989, í ríflega þrjár og hálfa milljón árið 1998. Mest var gróðursett af rússalerki öll árin, með birki í öðru sæti og stafafuru í því þriðja.
Lína 24:
Árið 2000 voru sett lög um landshlutaverkefni í skógrækt og voru ''Norðurlandsskógar, Vesturlandsskógar, Skjólskógar'' á Vestfjörðum og loks ''Austurlandsskógar'' stofnaðir á grundvelli þeirra. Þá áttu loks bændur um land allt kost á að fá ríkisframlög til skógræktar á sínum jörðum.
Verkefnið
<ref>http://www.skogur.is/um-skograekt-rikisins/saga/</ref>
|