„Lög um mannanöfn“: Munur á milli breytinga

=== Lögin 1925: Bann við ættarnöfnum ===

 

 

Árið 1925 lagði Bjarni frumvarpið fram aftur með þeim breytingum að allir þeir sem þegar báru ættarnöfn gætu haldið þeim en bannað yrði að taka upp ný. Eiginkonur karla með ættarnöfn gætu tekið þau upp, en þau erfðust ekki til barna þeirra. Benný Sif Ísleifsdóttir segir ákvæðið hafa reynst haldlítið „því fólk fór á svig við reglurnar með því að gefa börnum ættarnöfn við nafngjöf sem annað nafn af tveimur eða þriðja nafn. … Ættarnöfnin lifðu því enn góðu lífi og þeim hélt áfram að fjölga, löglegum ættarnöfnum sem og þeim ólöglegu.“<ref name="bennysif" /> (26) Sagt er að lögin frá 1925 hafi verið „dauður bókstafur því lítið sem ekkert var farið eftir þeim“.<ref name="viso">[http://visindavefur.is/?id=1405 Halldór Gunnar Haraldsson, „Hvenær voru lög um bann við ættarnöfnum samþykkt á Alþingi? Hvað yrði gert ef ég byggi til mitt eigið ættarnafn í dag?“, ''Vísindavefurinn'' 23.3.2001 (Skoðað 8.6.2014).]</ref> „Þau ættarnöfn sem upp voru tekin á árunum 1915–1925 ganga því í ættum með sama hætti og eldri ættarnöfn. Í öðru lagi hafa menn alla tíð frá gildistöku laga nr. 54/1925 tekið sér ný „ættarnöfn“, þrátt fyrir ákvæði laganna, og látið þau ganga til barna sinna og annarra niðja.“ Stjórnvöld höfðu lítil afskipti af þróun þeirra mála. <ref name="frumvarp1955" />