„Súmersk trúarbrögð“: Munur á milli breytinga

Súmerar trúðu því að þeirra tilgangur í alheiminum væri að þjóna guðunum. Til þess að ná þessu fram vörðu Súmerar gríðarlegum tíma til að þóknast guðunum með tilbeiðslu og fórnum. Mikilvægu guðirnir voru hinsvegar álitnir hafa of þýðingarmiklar skyldur til að verja tíma sínum til þess að mæta og hlusta á bænir hversdags mannsins, lausn á þessi fólst í því að skipa persónulega guði sem milliliði milli mannsins og háu guðanna. Persónulegu guðirnir hlustuðu á bænir og millifærðu þeim á háu guðina.

Hofið var miðpunktur allra trúarathafna. Hver borg átti a.m.k. eitt stórt hof tileinkað sínum verndara. Daglegar fórnir voru gerðar á dýrum og mat, einsog vín, mjólk og ýmiskonar kjöti. Sérstakar trúarhátíðir áttu sér stað á degi nýs mána. En mikilvægasti dagurinn var samt sem áður nýársdagur.