„Súmersk trúarbrögð“: Munur á milli breytinga

[[Mynd:Ancient ziggurat at Ali Air Base Iraq 2005.jpg|thumb|Ziggurat hofið í Úr, nú Írak]]

Heimildir gefa til kynna að Súmerar hafa verið upphafsmenn ritmálsins en súmerska trú má rekja til hugmynda fólks sem bjó í Mesapótamíu á á árunum 3500 til 2000 f.Kr. <ref>(http://i-cias.com/e.o/sumer.religion.htm)</ref> Súmersk trú felst að mestum hluta á dýrkun náttúrunnar t.d. vindi og vatni. Að öllum líkindum hafa Súmerar reynt að útskýra ýmis náttúruleg fyrirbrigði sem þeir gátu ekki leitt út með þekkingu sinni og dregið þá ályktun að hér væru á ferð guðirnir í hlutgervi náttúrunnar. Hugmyndir Súmera um líf eftir dauðann eru að mörgu leyti ekki svo frábrugðnar þeim hugmyndum sem einkenna trúarbrögð sem iðkuð eru nú til dags en þeir trúðu því að framhaldslífið fæli í sér að sál einstaklings eða andi slyppi úr greipum hins efnislega líkama og færi í dimma undirheima. <ref>(http://i-cias.com/e.o/sumer.religion.htm )</ref>

 

Fundist hafa ritaðar sögur af súmerskum hetjum og guðum. Það lengsta og merkilegasta sem fundist hefur er Gilgamesh-kviðan. En elsta súmerska gerðin af kvæðinu er talin vera frá þriðja keisaraveldinu (2150 – 2000 f.Kr.)en hún geymdist í munnlegum frásögnum í langan tíma áður en hún var skrifuð niður. Gilgamesh-kviða fjallar um leit mannkynsins að ódauðleikanum og þar eru elstu frásagnir sem varðveist hafa af flóði sem gjöreyddi mestöllu lífi á jörðinni. Þaðan er að öllum líkindum sagan um Nóaflóðið í gamla testamentinu.

 

Líkt og aðrar þjóðir eiga Súmerar sér guði og sköpunarsögu. Súmerar trúðu að náttúruöflin (rigninguna, vindinn og flóðin) væru lifandi fyrirbrygði. Mannfólkið gat ekki stjórnað þessum náttúruöflum og þar af leiðandi ákváðu Súmerar að dýrka þessi öfl eins og þau væru guðir. Súmersku guðirnir voru m.a. Anú, sem var æðsti guðinn; Enki, sem var guð jarðar; og Enlil, sem var guð loftsins.

 

Þessi tilbeiðslustaður Súmera, Sigurat er talið hafa verið kjarni Súmerska ríkisins. Hofin voru mjög sérstakar byggingar úr leirsteini. Í Súmer ríkti guðveldi sem þýðir að veraldlegum og andlegum málum var stjórnað af sömu aðilunum, þ.e. kónginum. Konungurinn var æðstur allra presta og stjórnaði því í umboði guðanna. Vegna þess að konungurinn var fulltrúi guðanna á jörðu stjórnaði hann nánast alfarið fórnarthöfnum, skattheimtu, verklegum þáttum og dómsmálum í Súmer. Hofin áttu stóran hluta ræktarlands og því var algengt að alþýðubændur væru leiguliðar hofanna.

 

Samkvæmt súmerskri trú mótuðu guðirnir manninn úr leir, með þann tilgang að þjóna þeim. Guðirnir stjórnuðu alfarið örlögum mannanna.<ref>(http://i-cias.com/e.o/sumer.religion.htm)</ref> Súmerar trúðu því að tilgangur lífsins væri að þjóna guðunum. Þeir eyddu stórum hluta ævinnar í að halda þeim í góðu skapi með bænum og fórnum. <ref>(http://realhistoryww.com/world_history/ancient/Misc/Sumer/Sumerian_Religion.htm)</ref> Allar trúarlegar athafnir áttu sér stað innan hofanna. Þetta voru daglegar, mánaðarlegar og árlegar athafnir af ýmsu tagi.

 

Súmerar álitu alheiminn samanstanda af himni og jörð enda er súmerska orðið fyrir alheimur an-ki sem í beinni þýðingu er „himin-jörð“.

Jörðin var álitin flatur disklaga flötur umkringdur tómarúmi. Þetta allt var svo umlukið hörðu efni úr tini. Milli jarðarinnar og himnanna var efni þekkt sem lil, sem þýðir „loft“ eða „andardráttur“. Tunglið, sólin, stjörnurnar og pláneturnar voru líka úr lil. Það sem umkringdi an-ki-ið var hinn frumstæði sjór. Úr sjónum kom an-ki sem að lokum ruddi veginn fyrir lífið.