Kastali

Kastalar

Rómverskir hermenn bjuggu í virkjum sem voru kölluð “castra” á latínu og þaðan er orðið kastali komið. Eftir hrun Rómaveldisins jukust vandamál með sjóræningja og ræningja þannig að aðalsfólkið fór að byggja húsin sín líkari virkjum í öryggisskini og sumir fluttu jafnvel í gömul Rómversk virki. Þessi húsnæði voru þá kallaðir kastalar.

Í fyrstu höfðu flestir kastalar aðeins einn turn eða turnkastala. Í honum voru yfirleitt 2-3 hæðir með einu stóru herbergi á hverri hæð. Í miðjum turninum var stór strompur þannig að það var stór arinn á hverri hæð til að hita herbergið upp. Í öryggisskini voru í stað glugga eingöngu mjóar raufar og allir veggir voru mjög þykkir. Umhverfis kastalann voru kastalasýki full af vatni og það var eingöngu hægt að komast yfir sýkið og inn í kastalann yfir vindubrú sem var hægt að draga upp og niður.

Seinni hluta miðalda þegar konungarnir urðu sterkari og gátu betur haldið uppi lögum org reglum, jókst öryggi í sveitunum. Þá fóru aðalsmennirnir að hugsa minna um öryggismál og meira um þægindi og hófu róttækari breytingar á heimilum sínum. Þeir bættu við herbergjum í kringum kastalaturninn og þau höfðu stærri glugga með gleri. Vindubrúnni var hent og byggð var steinbrú yfir sýkið. Undir lok miðalda bjó fólk ekki lengur í köstulum.