„Þorgeir Þorgeirson gegn íslenska ríkinu“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Stabilo (spjall | framlög)
Stabilo (spjall | framlög)
Lína 100:
== Áhrif og afleiðingar dómsins ==
 
DómurinnMálaferlin hafðihöfðu veruleg áhrif á íslenskt réttarfar.<ref>[http://timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=3482801 Þorgeir Þorgeirson; grein í Morgunblaðinu 2003]</ref> ÁhrifinBeinar voruafleiðingar meðalá annarsmeiðyrðalöggjöf þaueru tíundaðar meiðyrðalöggjöfinnihér var breyttneðan. ogAuk leyfilegtþeirra er almennt taliðsegjaþær sattbreytingar sem vour þegar yfirstandandi er Mannréttindadómstóllinn kvað upp úrskurð sinn, og vísaði til í sýknudómi yfir íslenska ríkinu fyrir meint brot á 6. grein Mannréttindasáttmálans, um embættismennréttinn á sanngjarnri málsmeðferð, hafi að miklu leyti stafað endaaf þóþeim þaðþrýstingi sem gertmálaferlin „ótilhlýðilega“sköpuðu.
 
=== Beinar afleiðingar á meiðyrðalöggjöf ===
 
Á 116. löggjafarþingi Alþingis 1992, mæltu Kristinn H. Gunnarsson og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir fyrir frumvarpi til laga um að fella 108. gr. hegningarlaganna burt með öllu og var þar vísað til úrskurðar Mannréttindadómstólsins í máli Þorgeirs.<ref>[http://www.althingi.is/altext/116/s/0099.html]</ref> Frumvarpið varð ekki að lögum. Nefnd lagði til að málinu yrði vísað til ríkisstjórnarinnar.<ref>[http://www.althingi.is/altext/116/s/1272.html]</ref>
 
8. júlí 1992 skipaði þáverandi Dómsmálaráðherra, Þorsteinn Pálsson, nefnd sem falið var að gera tillögur til ráðuneytisins um viðbrögð við dóminum. Nefndin ritaði ráðherranum bréf 9. október 1992, þar sem fram kom það álit hennar að með því að inna af hendi greiðslur til Þorgeirs Þorgeirsonar, eins og krafist var í dóminum, og kynna dóminn á Íslandi, væri fullnægt þeim kröfum sem þyrfti til að bregðast við dóminum. Í framhaldi af því vann nefndin að lagafrumvarpi um lögfestingu mannréttindasáttmálans og skilaði slíku frumvarpi til Dómsmálaráðherra vorið 1993.
 
10. apríl 1994 skilaði nefndin greinargerð til ráðherra þar sem fram kom að ekki hefði náðst samstaða um afstöðu nefndarinnar til 108. greinarinnar. Í greinargerðinni voru þess í stað kynntir þrír kostir auk sérálits Ragnars Aðalsteinssonar. Ragnar lagði til að 108. greinin yrði afnumin með öllu með þeim rökum að:
 
* hún sé til þess fallin að takmarka frelsi borgaranna til að tjá sig um málefni sem geta varðað almenning mjög miklu,
* hún samræmist ekki þeirri grundvallarreglu, að allir skuli jafnir fyrir lögunum og eiga rétt á sömu lagavernd,
* þrátt fyrir afnám greinarinnar sé löggæslumönnum og öðrum opinberum starfsmönnum við frmakvæmd starfa sinna veitt næg lagavernd.
 
5. janúar 1995 var Eiríki Tómassyni lagaprófessor falið að endurskoða 108. greinina á grundvelli nefndarstarfsins og semja lagafrumvarp. Eiríkur gerði tillögu sem varð að frumvarpi og loks lögum, vorið 1995. Með þeim var 108. greinin felld úr gildi, en verndun opinberra starfsmanna fyrir ærumeiðingum skilgreind í 242. gr. laganna, án þess að tiltekin séu „ótilhlýðilega“ framborin sannindi. <ref>[http://www.althingi.is/altext/118/s/0693.html]</ref>
 
Eiríkur Jónsson vísaði enn til máls Þorgeirs í rökstuðningi fyrir frumvarpi að þingsályktunartillögu um að afnema lagaákvæði um refsingar við ærumeiðingum, á 133. löggjafarþingi 2006–2007. Tillagan var samþykkt. <ref>[http://www.althingi.is/altext/133/s/0307.html]</ref>
 
== Umfjöllun og viðbrögð fjölmiðla ==