„Þorpið (bók)“: Munur á milli breytinga

Þorpið var fyrsta formbyltingarverk íslenskrar ljóðlistar sem kom út árið 1946. Þar þverbríturþverbrýtur Jón hið hefðbunda form ljóða. Hann hefur enga reglu í ríminu, ljóðstafasetnignuljóðstafasetningu og hrynjanda þar sem það finnst í ljóðum hans. Þetta er fyrsta safn óbundinna ljóða, sem á sínum tíma voru kölluð "atómljóð" og ollu miklu fjaðrafoki. Hann er því frumherji þessa ljóðstíls sem er orðinn rókjandiríkjandi í íslenskum ljóskapljóðskap.

Í Þorpinu er einum flokki ljóða gefinn mest athygli en í honum eru ljóð ort frá sjónhornisjónarhorni lítils stráks sem ólst upp hjá fósturforeldrum. Í kennslubókinni „Tíminn er eins og vatnið“ segir frá því að Jón hafi gefið það út að hann hafi verið strákurinn í hlutverki ljóðmælanda.

„Bók þessi fjallar um uppvaxtarár mín og æsku, lífið og lífsbaráttuna í þorpinu, vegavinnusumar fjarri átthögum, um venzlafólk mitt og aðra, sem vourvoru meðmér á einhvern hátt nákomnir... allsstaðar er farið frjálslega með staðreydnirstaðreyndir, enda þótt hvergi sé í aðalatriðum hvikað frá hinu rétta.“