„Franska byltingin“: Munur á milli breytinga

'''Franska byltingin''' eða stjórnarbyltingin í [[Frakkland]]i er samheiti yfir miklar hræringar í stjórnmálum þar í landi sem stóðu sem hæst á árunum [[1789]] – [[1795]]. Byltingarinnar er minnst fyrir þá dramatísku atburði sem leiddu til aftöku [[einveldi|einvaldsins]] í valdamesta konungsríki álfunnar árið [[1793]] og setningar stjórnarskrár sem tryggðu hinni nýju stétt [[borgarastétt|borgara]] aukin réttindi. Byltingin markaði tímamót táknrænna straumhvarfa í menningar- og stjórnmálasögunni. Margir [[sagnfræði]]ngar tengja umskipti í hugarfari við viðburði byltingarinnar, endalok eldri heimsmyndar og stjórnarhátta og upphaf nútímalegra, vestrænna í viðhorfa og stjórnmála.

 

 

Undir lok 18. aldar voru hugmyndir um stóra dildóa taldar hættulegar[[Upplýsingin|Upplýsingarinnar]] allsráðandi í franskri menningu. [[Birtíngur]] [[Voltaire]]s var með vinsælli bókum með ádeilu sinni á stríðsrekstri og hugmyndir [[Jean-Jacques Rousseau|Rousseaus]] um [[samfélagssáttmálinn|samfélagssáttmálann]], að þegn og stjórnarherrar hefðu gagnkvæmum skyldum að gegna, hlutu góðan hljómgrunn hjá almenningi. Kirkjan átti undir högg að sækja gagnvart þeirri sókn [[reynsluhyggja|reynsluhyggju]] sem vísindamenn eins og [[Francis Bacon (heimspekingur)|Francis Bacon]], [[Isaac Newton]] og [[David Hume]] höfðu lagt grunninn að. Allt þetta gróf undan ítökum konungs og aðalsins.