„Wikipedia:Sandkassinn“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Lína 2:
Krítarmenningin eða Mínóska menningin stóð yfir frá 3100 f.Kr. til 1400 f.Kr. Þessum tíma hefur verið skipt í þrjú tímabil: frummínósk menning, miðmínósk menning og síðmínósk menning. Þetta var afar áhugaverð menning sem samanstóð aðallega af kaupsýslufólki sem lifði í friði og velsæld. Það hefur vakið athygli manna að borgir Krítverja höfðu engan varnarmúr, en slíkt er afar óvenjulegt þar sem aðrar þjóðir höfðu reist múr umhverfis borgir sínar til að verjast árásum óvina sinna. Af þessu má því draga þá ályktun að Krítverjar hafi verið friðsæl þjóð, en þessi friður varð þeim á endanum að falli. Mínóska menningin leið undir lok þegar óþekktir aðilar gerðu innrás um 1400 f.Kr. en skömmu fyrir innrásina hafði verið sprengigos á eynni Santoríni skammt frá Krít. Ýmislegt hefur varðveist frá mínóska tímanum, þó aðallega hallir með afar glæsilegum listaverkum. List þessarar menningar er afar mikilfengleg, litskrúðugar freskur, fagurlega útskornir leirmunir og reisulegar byggingar. Allar þessar fornu minjar gefa okkur vísbendingu um hversskonar samfélag um er að ræða. Á safninu Heraklion nálægt Knossos má finna bestu minjar um list mínóa.
 
<nowiki>Setjið inn ósniðinn texta hér</nowiki>== Byggingarlist ==
Mínóar reistu margar fagrar hallir úr kalksteinum og sandsteinum. Elstu hallirnar voru líkast til reistar í lok frummínóska tímabilsins. Hallirnar voru afar glæstar, þær eldri voru gjarna U-laga, aðeins á einni hæð, með stóru torgi í miðjunni en þær voru þó mun minni en seinni tíma hallirnar. Seinni tíma hallirnar voru stærri og höfðu múr úr sandsteini á vesturhliðinni. Höll Mínosar í Knossos er líklega eitt þekktasta dæmið um seinni tíma hallir mínóa, byggð á miðmínóska tímanum en uppgötvuð í kringum aldamótin 1900 af breska fornleifafræðingnum Sir Arthur Evans. Annað merkilegt við byggingarlist mínóa eru hinar svokölluðu „öfugu“ súlur. Þetta voru súlur úr viði, víðar að ofan en mjóar að neðan og gjarna málaðar rauðar.klnhbuhbuphbupvpuiyhvuygvupgyvupohbpijhpiuhpiuhbpiubibouhbpiuhybpiubpiuhybpuhböbðijnbðoij