„Tíund“: Munur á milli breytinga

Tveir síðustu hlutarnir runnu í raun til þeirra höfðingja sem áttu kirkjurnar og höfðu presta í þjónustu sinni, og gátu þeir sjálfsagt farið með það fé einsogeins og þeim sýndist. Prestar voru hvort eð er í þjónustu kirkjueigenda. Af þessum sökum er ekki undarlegt að höfðingjar hafi samþykkt skattheimtuna á Alþingi, þar sem þeir sjálfir fengu helminginn til baka, auk þess sem skatturinn var mun léttari en 10% tekjuskattur. Leiddi það óneitanlega til aukinna valda og áhrifa höfðingja og ójafnræðis þeirra gagnvart [[þingmaður í Þjóðveldinu|þingmönnum]] sínum, þ.e. öðrum bændum, og þannig hefur það stuðlað að myndun [[héraðsríki|héraðsríkjanna]] sem leiddi svo aftur að hruni [[þjóðveldið|Þjóðveldisins]] og í kjölfar þess að þjóðin glataði sjálfstæði sínu í 7 aldir.