„Finnska“: Munur á milli breytinga

'''Finnska''' (''suomi'') er [[tungumál]] rúmlega fimm milljóna manna, aðallega í [[Finnland]]i en einnig í [[Bandaríkin|Bandaríkjunum]] og [[Svíþjóð]]. Finnska tilheyrir flokki [[finnsk-úgrísk tungumál|finnsk-úgrískra tungumála]], en málaflokkurinn nær yfir landsvæði frá Noregi, inn í [[Síbería|Síberíu]] og [[Karpatafjöll]]. Þessi málaflokkur nær einnig yfir tungumál eins og [[Ungverska|ungversku]] og [[Eistneska|eistnesku]].

Finnska virðist eiga rætur að rekja langt aftur til fortíðar. Sú finnska, sem töluð er af innfæddum í dag, er hinsvegar nokkuð nýleg smíð en ritmálið var búið til á [[16. öld]]. Nútímafinnska kom til sögunnar á [[19. öld]] og er sprottin af sterkri hreyfingu þjóðernissinna. Þegar Finnland varð sjálfstætt ríki árið 1917 varð Finnland að ríki þar sem töluð eru tvö tungumál, finnska og sænska. Þessi tvö tungumál teljast nú bæði opinber tungumál Finnlands þrátt fyrir að finnska sé ríkjandi í landinu (um 300 000 hafa sænsku að móðurmáli).

== Málfræði ==
Í finnsku er hvorki ákveðinn né óákveðinn [[greinir]]. [[Fleirtala]] er mynduð með viðskeitinuviðskeytinu ''-t'' í [[nefnifall|nefnifalli]] og [[þolfall|þolfalli]] en ''-i-'' í [[eignarfall|eignarfalli]] og í öllum öðrum [[Fall (málfræði)|föllum]]. Ef persónulegu eigendaviðskeitieigendaviðskeyti er bætt við nefnifall eða þolfall í fleirtölu er ''t''-viðskeitiðviðskeytið ekki notað og fleirtölumerking látin skiljast af samhenginu. Nafnorð hafa fimmtán föll: nefnifall, þolfall, eignarfall, [[verufall]], [[deildarfall]], [[áhrifsfall]], [[íverufall]], [[úrferðarfall]], [[íferðarfall]], [[nærverufall]], [[sviptifall]], [[áferðarfall]], [[aðferðarfall]], [[samvistarfall]] og [[fjarverufall]]. Stafsetning er næsta stafrétt, það er að segja lítill sem enginn munur er á því hvernig málið er ritað og talað. Sérhljóðin ''a'', ''o'' og ''ö'' eru eins og í [[íslenska|íslensku]], [i] er borið fram sem ''í'', [e] sem ''i'' og [ä] (a með tvípunkti) sem ''e.'', Ufsilon er borið fram[y] sem ''u'' og [u] sem ''ú''. BSamhljóðin [b], [g] og [f] koma aðeins fyrir í nýlegum [[tökuorð|tökuorðum]], það er að segja þessi hljóð eru alfariðekki absenttil í náttúrulegriorðum finnskuaf finnskum uppruna.