„Skrýðingardeilan“: Munur á milli breytinga

'''Skrýðingardeilan''' voru hörð átök milli [[kaþólska kirkjan|kirkjunnar]] og [[konungsvald]]sins í [[Evrópa|Evrópu]] á [[miðaldir|miðöldum]]. Á [[11. öldin|11.]] og [[12. öldin|12. öld]] börðust [[páfi|páfar]] gegn því að veraldleg yfirvöld skipuðu ([[skrýðing|skrýddu]]) háttsetta embættismenn kirkjunnar, svo sem [[biskup]]a og [[ábóti|ábóta]]. Höfuðdeilan stóð milli páfa og [[keisari hins Heilaga rómverska ríkis|keisara]] [[hið Heilaga rómverska ríki|hins Heilaga rómverska ríkis]] og hófst árið [[1075]] en hliðstæðar deilur áttu sér stað víðsvegar um Evrópu. Deilan var leyst með [[sáttagerðin í Worms|sáttagerðinni í Worms]] árið [[1122]] þar sem vald páfa yfir skipan embættismanna kirkjunnar var staðfest. Lausn deilunnar styrkti páfann í sessi en veikti vald keisaranna í [[Þýskaland]]i og á [[Ítalía|Ítalíu]].

 

Árið 1075 gaf [[Gregoríus 7.]] páfi út yfirlýsinguna ''[[Dictatus papae]]'', safn [[kirkjuréttur|laga]] þar sem vald páfa var skilgreint sem algilt og sjálfstætt og frá guði einum komið. Á kirkjuþingi í [[Lateranhöll]] 24. og 28. febrúar sama ár var því haldið fram að einungis páfi mætti skipa og setja af embættismenn kirkjunnar og flytja þá milli [[biskupsdæmi|biskupsdæma]]. [[Hinrik 4. keisari]] virti þessi lög að vettugi og hélt áfram að skipa sína biskupa, meðal annars biskupinn í [[Mílanó]], þrátt fyrir að páfi hefði áður skipað annan prest í það embætti. Árið [[1076]] [[bannfæring|bannfærði]] páfi því Hinrik og afturkallaði keisaratign hans.

 

Þegar Hinrik lést árið [[1106]] tók sonur hans, [[Hinrik 5. keisari|Hinrik 5.]], við völdum. Hann hafði áður tekið undir sjónarmið páfa í deilunni. Hann hélt þó áfram að skipa eigin biskupa. Samningaviðræður við [[Paskalis 2.]] páfa fóru út um þúfur og árið [[1110]] réðist Hinrik inn í Ítalíu með stóran her. Þeir Paskalis gerðu samkomulag þar sem Hinrik afsalaði sér réttinum til að skipa biskupa en páfi lofaði á móti að krýna hann keisara alls kristindóms. Þegar keisarinn kom inn í [[Péturskirkjan|Péturskirkjuna]] urðu uppþot og páfi neitaði að krýna hann. Hermenn Hinriks tóku páfa höndum og í látunum særðist Hinrik sjálfur. [[Róbert 1. af Capúa]] sendi [[Normannar|Normannaher]] til að frelsa páfa en þeir voru stöðvaðir af [[Ptólemajos 1. af Tusculum|Ptólemajosi 1. hertoga af Tusculum]] sem var hliðhollur keisaranum. Paskalis neyddist til að krýna keisarann og staðfesta rétt hans til að skipa biskupa.

 

 

[[Flokkur:Kirkjusaga]]

[[Flokkur:1075]]

[[Flokkur:1122]]