„Gvadelúpeyjar“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Lína 8:
Á 17. öld börðust Caribs indjánar gegn spænska landnámsmönnum og yfirveguðu þá.
Á næstu öld var eyjan náðu Bretar nokkrum sinnum yfirráðum á eyjunni. Efnahagurinn hnignaði þar til sykurviðskipti voru kynnt á síðustu áratugum 17. aldar. Árið 1763 voru Frakkar voru sigraðir í sjö dagastríðinu og samþykktu kröfur Kanada að láta Bretum eftur Gvadelúp, sem þeir höfðu náð í breskri innrás á Gvadelúpeyjar árið 1759.
Árið 1790, í kjölfar [[Franska byltingin|Fransku byltinginar]], er æðsti embættismaður Gvadelúp neitaði að hlýða nýjum lögum um jöfn réttindi um frelsi fólks eftir litarhafti reyndu þeir að lýsa yfir sjálfstæði, sem olli því að ólga braust út í Pointe-à-Pitre sem lagðist í rúst. Barátta milli
Bretland reyndi að eigna sér Gvadelúpeyjar árið 1794
Napoleon Bonaparte braut samkomulagið þann 20. Maí 1802 sem gerði það að verkum að þrælahald hófst í öllum nýlendum breta sem þeir hertóku í frönsku byltingunni, en þetta átti þó ekki við um Gvatelúp, [[Gvæjana]] og [[Haítí]] . Napoleon sendi því leiðangursher sinn til þess að endurheimta eyjuna frá svörtum uppreisnarmönnum.
Louis Delgrès og hópur uppreisnarmanna frömdu sjálfsmorð í hlíðum Matouba eldfjallsins þegar ljóst var að innrásarliðið myndi ná yfirráðum á Gvatilúp og með því gáfust upp. Innrásarliðið drap um það bil 10.000 Gvatelúpbúa í árásinni.
| |||