„Fallbeyging“: Munur á milli breytinga

Í [[íslenska|íslensku]] eru fjögur föll; [[nefnifall]] (sem telst til aðalfalls) og [[þolfall]], [[þágufall]] og [[eignarfall]] (sem teljast til [[aukafall]]a). Hjálparorðin „hér er“, „um“, „frá“ og „til“ oft notuð til að greina á milli [[fall (málfræði)|falla]] og orðið ''[[wikt:is:hestur#Íslenska|hestur]]'' notað sem dæmi — orð sem fylgja „hér er“ standa í [[nefnifall]]i, orð sem fylgja „um“ eru í [[þolfall]]i, orð sem fylgja „frá“ í þágufalli og orð sem fylgja „til“ í [[eignarfall]]i. Orð sem stjórna falli geta verið forsetningar, sagnorð eða nafnorð. Dæmi (fallvaldarnir eru skáletraðir og fallorðin feitletruð): Ég hugsa ''til'' '''þín'''. Maðurinn ''sagði'' '''mér sögu'''. ''Bíllinn'' '''hans''' bilaði.