„Brennuöld“: Munur á milli breytinga

Í kjölfar brennanna í Trékyllisvík voru sextán menn og ein kona brennd til viðbótar. Síðasta galdrabrennan á Íslandi fór fram í [[Arngerðareyri|Arngerðareyrarskógi]] við Djúp árið [[1683]]. Tveimur árum seinna var maður brenndur á alþingi fyrir [[guðlast]] og hefur það mál stundum verið talið með galdramálum, vegna refsingarinnar.

Um 170 manns voru ákærðir fyrir kukl eða annars konar galdrastarfsemi á Íslandi. Þrátt fyrir fordæmi meginlandsfrá meginlandi Evrópu voru kvenmennkonur aðeins um tíu prósent grunaðra. Ákærurnar snerust flestar um notkun forboðinna kúnsta til að valda fólki eða búfénaði skaða eða ólöglega notkun galdrabóka[[galdrabók]]a og -rúna[[galdrastafur|galdrastafa]]. En ekkiEkki snerust þó öll galdramál um skaða á fólki eða eignum, heldur var fólk einnig ákært fyrir að nýta galdra í eigin þágu, svo sem til að bæta veðurfarveður eða heilsu sína eða annarra. 21 Íslendingur voru brenndir fyrir galdrastarfsemi og var aðeins einn af þeim kona. Að auki voru fjórir líflátnir fyrir brot sem á einhvern hátt tengdust göldrum.

Ekki var að fullu hægt að sanna sekt sumra galdramannanna ogen þó voru þeir samt brenndir. Réttarkerfi Íslands var þáþannig ekki fullkomnara en svogert að mestu máli skipti framsögn háttsettra manna en minna máli [[sönnun|sannannir]] gegn sakborningum.