„Bylgjupappi“: Munur á milli breytinga

'''Bylgjupappi''' er tegund af [[pappi|pappa]] sem er unnin þannig að bylgjuð pappaplata er límd á eina eða milli tveggja sléttra pappaplatna. Algengt er að nota bylgjupappa sem [[umbúðir]] utan um vörur til að verja þær hnjaski. Pappaplöturnar sem bylgjupappi er gerður úr eru vanalega yfir 0,25 mm að þykkt.

Árið [[1856]] var fengið einkaleyfi á bylgjupappír sem þá var notuð sem líning fyrir háa hatta en þann [[20. desember]] [[1871]] fékk Albert Jones í [[New York]] einkaleyfi á bylgjupappa en hann notaði þannig pappa til að vefja utan um flöskur og glerluktir. Fyrsta vélin til að fjöldaframleiða bylgjupappír var smíðuð árið [[1874]]. Maður af skoskum ættum Robert Gair að nafni fann upp aðferð til að framleiða pappakassa í kringum [[1890]] þannig að kassarnir voru sniðnir út úr bylgjupappa og brotnir saman í kassa. Robert Gair var prentari og vann við að gera bréfpoka og dag einn þegar hann var að prenta pokana fór einn málmhlutur sem vanalega var notaður til að færa til boka úr stað og skar pokana í staðinn að færa þá til. Gair uppgötvaði þannig að með að skera og brjóta (mynda brot í) pappann um leið þá væri hægt að búa til pappabox sem auðvelt væri að setja saman. Auðvelt var að yfirfæra þessa aðferð einnig á bylgjupappa. Bylgjupappi var upphaflega notaður til að pakka gleri og pottum. Í kringum [[1955]] var farið að nota bylgjupappa til að pakka grænmeti.