„Guðmundur góði Arason“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
almenn tiltekt, -POW
Olbjorns (spjall | framlög)
Ekkert breytingarágrip
Lína 1:
'''Guðmundur Arason hin góði''' tók [[biskupsvígsla|biskupsvígslu]] í [[Niðarósdómkirkja|Niðarósdómkirkju]] í [[Noregur|Noregi]] [[1203]] og var starfandi biskup á [[Hólum]] ([[1203]] - [[1237]]). Hann fékk fljótt orð á sig fyrir góðmennsku og þótti hafa til að bera mikla mildi og mýkt. Hann hlaut því viðurnefnið „góði“ sem merkir [[helgur maður]] og töldu sumir að í nálægð hans gætu gerst [[kraftaverk]].
Guðmundur fór eftir sannfæringu sinni og var mjög staðfastur. Hann var þekktur fyrir trúhneigð sína, meinlætalifnað og örlæti og líknsemi við þá er minna máttu sín. Þegar Guðmundur tók við embætti biskups á Hólum skipaði hann svo fyrir, að enginn í biskupsdæminu ætti að svelta og allir, sem kæmu að Hólum, ættu að fá tvær máltíðir á dag. Ekki var höfðingjavaldið hrifið af góðverkum hans og fannst þeim óþarfi að vera að gefa fátækum mat alla daga. Hann neitaði að halda friðinn við höfðingjana með því að gera eins og þeim þóknaðist og hélt fast fram [[kirkjulög|kirkjulögum]]. Hann varð því fljótt umdeildur biskup og átti hann alla sína biskupstíð í deilum við volduga [[höfðingjar|höfðingja]]. Einn af þeim var [[Kolbeinn Tumason]] sem var [[ættarhöfðingi]] í [[Skagafjörður|Skagafirði]]. Þeir áttu í deilum og stundum átökum í mörg ár. Deilum þeirra lauk þegar Kolbeinn lést eftir að hafa fengið stein í höfuðið í einum bardaganum ([[Víðinesbardagi|Víðinesbardaga]]). Talið er að Kolbeinn hafi samið sálminn [[Heyr, himna smiður]], en þar biður skáldið [[Guð]] fyrirgefningar skömmu fyrir dauða sinn.
 
== Saga Guðmundar==
Vegna þeirra deilna, sem Guðmundur átti í, hraktist hann oft frá [[Hólar|Hólum]] og var á flakki um landið. Honum var alls staðar vel tekið og fylgdi honum jafnan fjöldi fólks, enda var hann talin [[helgur maður]]. Á þessu flakki sínu [[ blessa|blessaði]] Guðmundur mörg [[vatnsból]] og einnig kletta og björg. [[Gvendarbrunnar|Gvendarbrunna]] má enn finna víða um land og til er þjóðsaga um það þegar Guðmundur blessaði [[Drangey]] á [[Skagafjörður|Skagafirði]].
Guðmundur fór eftir sannfæringu sinni og var mjög staðfastur. Hann var þekktur fyrir trúhneigð sína, meinlætalifnað og örlæti og líknsemi við þá er minna máttu sín. Þegar Guðmundur tók við embætti biskups á Hólum skipaði hann svo fyrir, að enginn í biskupsdæminu ætti að svelta og allir, sem kæmu að Hólum, ættu að fá tvær máltíðir á dag. Ekki var höfðingjavaldið hrifið af góðverkum hans og fannst þeim óþarfi að vera að gefa fátækum mat alla daga. Hann neitaði að halda friðinn við höfðingjana með því að gera eins og þeim þóknaðist og hélt fast fram [[kirkjulög|kirkjulögum]]. Hann varð því fljótt umdeildur biskup og átti hann alla sína biskupstíð í deilum við volduga [[höfðingjarhöfðingi|höfðingja]]. Einn af þeim var [[Kolbeinn Tumason]] sem var [[ættarhöfðingi]] í [[Skagafjörður|Skagafirði]]. Þeir áttu í deilum og stundum átökum í mörg ár. Deilum þeirra lauk þegar Kolbeinn lést eftir að hafa fengið stein í höfuðið í einum bardaganum ([[Víðinesbardagi|Víðinesbardaga]]). Talið er að Kolbeinn hafi samið sálminn [[Heyr, himna smiður]], en þar biður skáldið [[Guð]] fyrirgefningar skömmu fyrir dauða sinn.
 
Vegna þeirra deilna, sem Guðmundur átti í, hraktist hann oft frá [[Hólar|Hólum]] og var á flakki um landið. Honum var alls staðar vel tekið og fylgdi honum jafnan fjöldi fólks, enda var hann talin [[helgur maður]]. Á þessu flakki sínu [[ blessa|blessaði]] Guðmundur mörg [[vatnsból]] og einnig kletta og björg. [[Gvendarbrunnar|Gvendarbrunna]] má enn finna víða um land og til er þjóðsaga um það þegar Guðmundur blessaði [[Drangey]] á [[Skagafjörður|Skagafirði]].
Guðmundur var orðin hálfblindur og gamall maður þegar hann hætti loks að flakka um landið og fékk frið heima á [[Hólar|Hólum]].
==Afdrif Guðmundar==
Guðmundur var orðin hálfblindur og gamall maður þegar hann hætti loks að flakka um landið og fékk frið heima á [[Hólar|Hólum]]. Hann lést árið 1237.
 
== Heimildir ==