„Einokunarverslunin“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
fjarlægði áratengil nr2
Ekkert breytingarágrip
Lína 6:
Árið [[1684]] var komið á „umdæmaverslun“ þannig að óheimilt var að versla við aðra kaupmenn en þann sem starfaði í því umdæmi þar sem viðkomandi starfaði. Verslunarhafnir voru þá settar á uppboð og einstakir kaupmenn tóku þær á leigu, í stað félagsverslunarinnar áður. Þá var vöruskiptakjörum breytt og urðu þau [[Íslendingar|Íslendingum]] meira í óhag en áður.
 
[[1702]] var verslunartaxtinn frá því fyrir [[1684]] var aftur tekinn upp og refsingar við ólögmætri verslun mildaðar til muna.
 
[[1733]] var félagsverslunin endurreist og [[Annað íslenska verslunarfélagið]] tók við einokunarversluninni. Félagið var fyrst og fremst samtök fyrrverandi umdæmiskaupmanna.
Lína 16:
[[1764]] tekur [[Almenna verslunarfélagið]] við. Félagið var stærsta verslunarfélag í [[Kaupmannahöfn]] á [[18. öldin|18. öld]] og rak meðal annars verslun í [[Afríka|Afríku]] og [[Vestur-Indíur|Vestur-Indíum]]. Rekstur félagsins gekk örðuglega, þótt verslun í [[Norðurhöf]]um skilaði hagnaði, og endaði með því að konungur keypti öll [[hlutabréf]] þess árið [[1774]].
 
[[1774]] hefst [[Konungsverslunin síðari]] og varð hún meðal annars vettvangur umbótatilrauna Danakonungs á Íslandi. Verslunin gekk mjög vel til að byrja með, en með lokum [[Bandaríska frelsisstríðið|Bandaríska frelsisstríðsins]] og [[Móðuharðindin|Móðuharðindunum]] árið [[18831783]] versnaði hagur verslunarinnar hratt og varð algert hrun síðustu ár einokunarinnar.
 
[[1787]] var einokunarverslun lögð niður og svokölluð [[fríhöndlun]] tók við. Eitt ákvæða hennar var samt sem áður bann við verslun Íslendinga við aðra en þegna Danakonungs. Kaupmenn þurftu einnig að uppfylla ýmis skilyrði svo sem að hafa næg matvæli í vöruhúsum ef til hungursneyðar kæmi. Ekki var því um [[fríverslun]] að ræða í nútímaskilningi.