„Kópavogsfundurinn“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
m Breiðletraði
Smá söguleg leiðrétting á Hriflu-Jónasi
Lína 1:
'''Kópavogsfundurinn''' var haldinn [[28. júlí]] [[1662]] í [[Kópavogur|Kópavogi]] og var tilgangur hans að fá [[Ísland|Íslendinga]] til að samþykkja erfðaeinveldið. Áður fyrr var einveldið þannig að [[konungur]] væri kjörinn af helstu fulltrúum ríkisins en yrði síðan ekki löglega konungur fyrr en fulltrúar allra þjóðanna sem tilheyrðu [[Danaveldi]] höfðu samþykkt hann. [[Svíþjóð|Svíar]] höfðu fengið nóg af yfirráðum [[Danmörk|Dana]] yfir [[Eyrarsund|Eyrarsundi]] og orsakaði það stríð á milli þeirra tveggja. Afleiðingar stríðsins settu fjárhag Dana í rúst og vildi [[Friðrik 3. Danakonungur|Friðrik 3.]] koma á erfðaeinveldi að evrópskri fyrirmynd þar sem konungsvaldið færigengi sjálfkrafa í arf. Þessi aðgerð var meðal annars til þess að takmarka völd aðalsins í skilyrðislaust[[Danmörk]]u.
 
[[Hinrik Bjelke]], aðmíráll, fulltrúi konungs, kom til [[Ísland|Íslands]] á fund í [[Kópavogur|Kópavogi]] ásamttil herliði tilþessneyða Íslendingaíslenska höfðingja til að samþykkja einveldiserfðalögin. Hefur þessi atburður síðan gengið undir heitinuundirrita [[Erfðahyllingin]]. [[Brynjólfur Sveinsson]] biskup andmælti þessari löggjöf en [[Hinrik Bjelke|BjelkeErfðahyllinguna]] minnti hann á hermennina og þá skrifaði hann undir ásamt flestum sem höfðu mætt á staðinn. [[Árni Oddsson]], lögmaður, vissi nákvæmlega hvað þetta þýddi fyrir [[Ísland]] en hann fékk loforð um að réttindi landsins eða stjórnarfarið myndi ekki vera verra. Loforðið var haldið á meðan [[Hinrik Bjelke]] lifði. Samningurinn var síðan kallaður [[Kópavogssamningurinn]] og afleiðingarnar voru þær að konungurinnlög taldisem [[Gamlikonungur sáttmáli|Gamlasetti sáttmála]]hlutu fallinn úrsjálfkrafa gildi ogán settisérstaks lögsamþykkis hér á landi án samþykkis[[Alþingi]]s Íslendinga. Erfðaeinveldið gilti til ársins [[1874]] þegar Íslendingar fengu [[stjórnarskrá]].
 
Sagnir um að Bjelke hafi hótað [[Íslendingar|Íslendingum]] með herliði til að neyða [[Íslendingar|Íslendinga]] til að samþykkja Erfðahyllinguna komust í hámæli eftir að tveir minnismiðar fundust í kistu [[Eggert Ólafsson|Eggerts Ólafssonar]] sem sögðu frá því að [[Brynjólfur Sveinsson]] biskup hefði andmælti þessari löggjöf en [[Hinrik Bjelke|Bjelke]] minnt hann á hermennina og að [[Árni Oddsson]], lögmaður hafi tárfellt við undirskriftina. Þessari harmasögu var slegið upp í [[Þjóðólfur|Þjóðólfi]] í miðri [[sjálfstæðisbaráttan|sjálfstæðisbaráttu]] Íslendinga. Ekkert í samtímaheimildum bendir hins vegar til annars en að hér hafi verið um annað að ræða en formlegt samþykki á ''fait accompli'', þ.e. að samþykkt [[Alþingi]]s á lögum konungs hafði um langt skeið áður verið sjálfvirk. Annálar minnast Kópavogsfundarins helst fyrir það að eftir undirskriftina var haldin mikil og vegleg veisla með flugeldasýningu og fallbyssuskotum.
 
[[Flokkur:Íslandssaga]]