|
[[Orð]]ið „ragnarök“ merkir bókstaflega goðadómur eða endalok guðanna. Það kemur frá orðunum ''rögn'' (sem merkir „goð“) og ''rök'' (sem merkir „endalok“ eða „eitthvað ákveðið“).
'''Þetta er allt Grjóna að kenna!'''
== Um ragnarök ==
Ragnarök munu þó bera boð á undan sér. Í 51. kafla [[Snorraedda|Snorraeddu]], [[Gylfaginning]]u stendur: „Þau hin fyrstu að vetur sá kemur er kallaður er [[Fimbulvetur]]. Þá drífur snær úr öllum áttum frost eru þá mikil og vindar hvassir. En áður ganga svo aðrir þrír vetur að þá er um alla veröld orrustur miklar. Þá drepast bræður fyrir ágirni sakir, og engi þyrmir föður eða syni í manndrápum eða sifjalist. Svo segir í [[Völuspá]].“
:44. erindi Völuspár:
:Bræður munu berjast
:og að bönum verðast,
:munu systrungar
:sifjum spilla.
:Hart er með höldum,
:hórdómur mikill,
:skeggjöld, skálmöld,
:skildir klofnar,
:vindöld, vargöld
:áður veröld steypist."
Úlfurinn sem eltir sólinna nær henni og gleypir, sá er elti tunglið nær því einnig, stjörnurnar hverfa af himni. Jörðin öll skelfur, svo fjöll brotna og tré rifna upp með rótum, allir fjötrar og öll bönd slitna svo [[Fenrisúlfur]] losnar. Hafið ræðst á landið og við það fer [[Miðgarðsormur]] í jötunham og skríður upp á land þar sem hann blæs eitri yfir loft og öll vötn. [[Fenrisúlfur]] opnar skoltinn sem er svo ógurlegur að efri kjafturinn er við himinn og sá neðri liggur við jörðina, eldur brennur úr augum hans og nösum. Þeir bræður fara hlið við hlið. Í öllum þessum látum rifnar himininn og [[Múspellssynir]] ríða inn með [[Surtur|Surt]] fremstan en á undan honum er mikill eldur, en þegar þeir synir ætla yfir [[Bifröst (norræn goðafræði)|Bifröst]] brotnar brúin, eins og fyrir var spáð, fara þeir því á völl þann er [[Vígríður]] heitir en þar eru [[Loki]] ásamt öllum óvinum ása [[Hrymur|Hrymi]], skipstjóra [[Naglfari|Naglfara]], og [[Hrímþursar]]nir komnir. Stuttu á eftir [[Múspellssynir|Múspellssonum]] koma [[Miðgarðsormur]] og [[Fernrisúlfur]].
[[Heimdallur]] blæs í [[Gjallarhorn]] og vekur [[goð]]in, [[Óðinn]] ríður til [[Mímisbrunnur|Mímisbrunnar]] og fær ráð hjá [[Mímir|Mími]]. [[Æsir]] gera sig tilbúna til orustu og ganga fram á völlinn. [[Óðinn]] fer fremstur með gullhjálm og spjót sitt [[Gungni]] og stefnir hann til móts við [[Fenrisúlfur|Fenrisúlf]] sem tekur sig til og gleypir [[Óðinn|Óðin]]. Við hlið [[Óðinn|Óðins]] fer [[Þór (norræn goðafræði)|Þór]] og berst hann við [[Miðgarðsormur|Miðgarðsorm]] sem hlýtur bana, sjálfur deyr Þór vegna eiturs sem ormurinn blæs á hann. [[Freyr (goð)|Freyr]] berst við [[Surt]] og verður Surtur honum að bana. Hundurinn [[Garmur]] er þá orðin laus og berst [[Týr]] við hann, báðir falla. [[Víðar (norræn goðafræði)|Víðar]] berst svo við [[Fenrisúlfur|Fenrisúlf]] og stígur í gin hans með skó þeim sem hann tekið hefur hann allar aldir að smíða, með annarri hendi tekur hann í efri kjaft úlfsins og rífur í hann í sundur. [[Surtur]] slær eldi yfir jörðina og brennir allan heiminn.
Þó eru nokkrir staðir sem komast af, [[Hoddmímisholt]], [[Gimlé]] sem er á himnum en þangað fara góðir menn og [[Náströnd]] í norðri. Jörðin rís aftur úr hafinu og er þá grænni og fegurri en hún var áður. Einn maður og ein kona, [[Leifþrasi]] og [[Líf (norræn goðafræði)|Líf]], lifa af með því að fela sig í [[Hoddmímisholt]]i, af þeim eru allir menn komnir.
Þeir [[goð]]anna sem lifa af eru [[Víðar]] og [[Váli]], [[Móði]] og [[Magni]] Þórssynir og hafa þeir [[Mjölnir|Mjölni]]. [[Baldur]] og [[Höður]] koma frá [[Hel]]. Þeir setjast niður á [[Iðuvöllur|Iðavelli]] þar sem [[Ásgarður]] stóð, til að ræða það sem gerst hafur. Þeir finna þar gulltöflurnar sem [[æsir]] áttu.
Sólin hafði getið af sér eina dóttur sem ekki var ófegurri en móðirin og tekur hún við hlutverki móður sinnar.
== Heimildir ==
|
