„Varnarhættir“: Munur á milli breytinga

Í kenningum [[Sigmund Freud|Sigmunds Freud]] eru '''varnarhættir sjálfsins''' ferli sem bæla átök milli [[það]]sins og [[yfirsjálf]]sins. Þessir varnarhættir krefjast [[sálarorka|sálarorku]] og því meiri eftir því sem togstreitan milli þaðsins og yfirsjálfsins er meiri.<ref>Aldís Unnur Guðmundsdóttir, bls. 75.</ref>

 

 

'''Afneitun''' (e. ''denial'') er að halda ytri atburðum frá meðvitund. Ef einstaklingurinn á erfitt með að meðhöndla einhverja aðstöðu getur hann notað afneitun til þess einfaldlega að neita tilvist hennar. Einstaklingurinn getur bæði neitað atburði eða þeim tilfinningum sem tengjast honum.<ref name="Heiða">Heiða María Sigurðardóttir.</ref> Dæmi um afneitun er ef maður sem skuldar pening í banka lætur sem hann þurfi ekki að hafa áhyggjur af skuldinni og heldur í stað þess áfram að eyða peningum.

'''Vitsmunavörn''' (e. ''intellectualization'') er að skapa sér fjarlægð frá erfiðleikum með því að meðhöndla þá eins og hvert annað viðfangsefni fyrir vitsmunina. Til dæmis gæti krabbameinssjúkur maður sökkt sér ofan í fræðilegt lesefni um sjúkdóminn.<ref name="Heiða"/>

 

 

<references/>

 

 

* Aldís Unnur Guðmundsdóttir og Jörgen L. Pind (2003). ''Almenn sálfræði : hugur - heili - hátterni''. Mál og menning, Reykjavík. ISBN 9979-3-2438-4.

[[de:Abwehrmechanismus]]

[[el:Αμυντικός μηχανισμός]]

[[es:Mecanismo de defensa]]

[[fi:Puolustusmekanismi]]