„Nóta (tónlist)“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
m Tók aftur breytingar 194.144.188.194, breytt til síðustu útgáfu YurikBot |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 3:
Í vestrænni tónfræði er sveiflutíði nótna oftast táknað með bókstafarunu frá A til G (eða H, útskýring neðar), sem endurtekur sig bæði upp og niður. Þessar sjö nótur eru nú skilgreindar vísindalega sem ákveðin hlutföll af sveiflutíðni nótunnar A. Algengast er í dag að A sé skilgreint sem 440 mhz ([[Bandaríkin]] og [[Bretland]]) eða 442 mhz ([[Evrópa]]), en oft eru hljóðfæri stillt öðruvísi eftir tímabili og upprunalandi tónverks. Á [[Ísland]]i hefur 440 stilling náð undirtökum meðal áhugamanna vegna þess að ódýrir tónstillar frá Bandaríkjunum hafa verið til sölu hér lengi. Atvinnumenn nota þó flestir 442.
Þessi gildi endurtaka sig í svokölluðum [[yfirtónar|yfirtónum]] (þ.e.a.s [[yfirtónaröðin|yfirtónröðinni]]) þar sem sveiflutíðnin
Annað algengt nafnakerfi fyrir nótur er svokallað [[solfege]] kerfi. Þar er [[grunntónn]] lags kallaður [[Do]], óháð sveiflutíðni hans. Aðrar nótur eru svo lagaðar að gildi grunntónsins, og eru kallaðar [[Re]], [[Mí]], [[Fa]], [[So]], [[La]] og [[Tí]].
|