„Kræklingur“: Munur á milli breytinga

'''Kræklingur''' ([[fræðiheiti]]: ''Mytilus edulis'') einnig nefndur '''bláskel''', '''krákuskel''' eða '''kráka''' er [[skeldýrlindýr]] ([[samlokur|samloka]]) af [[ætt (flokkunarfræði)|ætt]] [[sæskeljar|sæskelja]]. Hann er algengur í [[fjara|fjörum]] á kaldtempruðum svæðum bæði á norður- og suðurhveli jarðar.

Við Ísland er kræklingur algengur alls staðar kringum landið nema við suðurströndina. Kræklingur þrífst vel við [[árós]]a og myndar sums staðar þéttar breiður. Kræklingur er algengastur í [[fjara|fjörum]] en finnst einnig neðan fjörunnar eða allt niður í 30-40 metra dýpi. Yfirleitt erufesta kræklingurkræklingar festursig við undirlag með [[spunaþráður|spunaþráðum]] en ef undirlagið er mjúkt þá erufesta kræklingarnirþeir festirsig hver við annan og mynda klasa sem liggja lausir á botninum.

[[Möttull]] klæðir skeljarnar að innan og stjórnar inn og útstreymi vatns í möttulholið, dælir sjó gegnum [[tálkn]]in og gefur frá sér kalk til að mynda og gera við skel. Kræklingur sem er 50-55 mm langur dælir 4 lítrum af sjó á klukkustund. Í möttulinn safnast [[forðanæring]] og í honum eru [[kynkirtill|kynkirtlar]]. Tálknin liggja undir möttlinum, þau sjá um öndun og sía fæðu úr sjónum sem fer í gegnum þau. Kræklingur hefur tvo samdráttarvöðva og er hlutverk þeirra að opna og loka skeljunum og halda þeim lokuðum. Hreyfitæki kræklinga er fóturinn. Hann er yfirleitt dökkbrúnn. Víð fótinn eru kirtlar sem framleiða [[spunaþráður|spunaþræði]]spunaþræðina sem dýrið notar til að festa sig við fast undirlag eða við hvort annað. Kræklingur er sérkynja, kvendýrin má þekkja á því að þau hafa appelsínugula kynkirtla en kynkirtlar karldýra eru rjómagulir.