|
|
|
'''Blús''' er [[tónlist]]arstefna sem varð til í þrælahaldinu[[þrælahald]]inu í Ameríku[[Bandaríkin|Bandaríkjunum]]. Hún er upprunninn frá þrælum á plantekrum í Suðursyðstu Ameríkufylkjum eðaBandaríkjanna „Theeða deep„[[Deep south“South]]“ sem var einnig þekkt sem bómullarríkin[[bómull]]arríkin, í byrjun [[20. öld|tuttugustu aldar]]. Svart verkafólk og bómullartínarar fóru að syngja blöndu af trúarlegum söngum, vinnu söngum, hrópum og einföldum ballöðum og kallaðist það blús. Blús tónlistinBlústónlistin endurspeglaði stöðu svartra bandaríkjamanna eftir að þrælahald var afnumið. Þrælarnir höfðu þróað með sér ákveðinn stíl, [[kalla og svara]] (e.„call ''call and response“response'') og er það form sem einkennir alla blús tónlistblústónlist. Í byrjun blús stílsinsblússtílsins voru [[gítar]], [[banjó]] og [[munnharpa]] hljóðfærin sem mest voru notuð og fylgdi þeim yfirleitt sólósöngvarisóló[[söngvari]]. Þegar blúsinn varð vinsælli og færðist norðar bættust við fleiri hljóðfæri úr djassinu[[djass]]inu eins og [[trompet]], [[básúna]], [[klarinett]], píano[[píanó]] og [[kontrabassi]]. Algengasta uppbygginginn í blús er er 12 takta blús. Hann notar tólf takta mynstur og er á sama tíma. Hann byrjar á ákveðnum grunntón í 4 takta, svo fer hann upp umm fimmund í 2 takta svo kemur aftur grunntónninn í 4 takta, svo fer hann upp í sjöund í 1 takt og niður í fimmund í 1 takt og svo kemur yfirleitt eitthvað stutt millispil. Blús hefur hægan takt og textinn innheldur oft mikla depurð og líf svartra bandaríkamanna bæði fyrir og eftir þrælahald. Nafnið dregur líka merkingu sína af því hversu tilfinningaþrungin tónlistinn og textarnir geta verið. Á ensku er blús ''blues'', og „feeling blue“ þýðir að líða illa.
== Upphaf ==
|
