„Síðpönk“: Munur á milli breytinga

'''Síð-pönk''' ([[enska|e.]] ''post-punk'') er [[rokk]] [[tónlistarstefna]] sem átti upptök sín á seinni hluta [[1971-1980|áttunda áratugar]] [[20. öldin|tuttugustu aldar]]. Hún var ein af þeim mörgu tónlistargreinum sem spruttu út frá [[pönk]]byltingunni árið 1977. Fyrstu síð-pönk hljómsveitirnar sóttu innblástur sinn í hráa hljóm [[pönk]]sins en í stað þess að reyna að herma eftir honum fóru þær að skapa tilraunakenndari hljóm, oft með áhrifum frá [[raftónlist]], [[súrkálsrokk]]i, [[fönk]]i, [[dub]]tónlist og [[tilraunakennt rokk|tilraunakenndu rokki]]. Greinin var ólíkt hliðstæðu sinni, svokallaðri [[nýbylgjutónlist]], á þann hátt að síð-pönkið fjallaði oftar um alvarlegri málefni og var ekki eins [[popptónlist|poppvænt]]. Síð-pönkið varð síðan með helstu forverum [[öðruvísi rokk]]s á [[1981-1990|níunda áratugnum]].<ref>[http://rateyourmusic.com/genre/Post-Punk/ „Post-punk“], [http://rateyourmusic.com/ ''Rateyourmusic''] Skoðað 29. febrúar 2012.</ref> Klassísk dæmi um hljómsveitir sem spiluðuflytjendur síð-pönk tónlistar eru [[Joy Division]], [[New Order]], [[The Cure]], [[Talking Heads]], [[Siouxsie and the Banshees]], [[Public Image Ltd.]], [[Echo and The Bunnymen]] og tónlistarmaðurinn [[Nick Cave]].<ref>[http://www.allmusic.com/explore/style/post-punk-d2636/artists „Explore: Post-punk (Top Artists)“], [http://www.allmusic.com/ ''Allmusic''] Skoðað 2. mars 2012.</ref>

Í byrjun [[1981-1990|níunda áratugarins]] fór að bera á síð-pönk tónlist á Íslandi. Fyrirbærið var einnig kallað depró-pönk og var í mörgum tilfellum erfitt að greina það frá tónlist [[nýbylgjutónlist|nýbylgjunnar]] en sú síðarnefnda náði meiri vinsældum hér á landi. Það er þó hæpið að telja að hljómsveitin [[Þeyr]] hafi spilað [[nýbylgjutónlist]] því þó að upphaf hennar hafi einkennst af fönkuðu popprokki í anda [[1971-1980|áttunda áratugarins]], þá átti sveitin fljótt eftir að afmarka stíl sinn frekar. [[Þeyr]] fóru að halla sér að tónlist í dimmari kantinum og sóttu innblástur frá síð-pönk sveitum á borð við [[Joy Division]]. [[Þeyr]] tældu áheyrendur ekki fram á dansgólfið, heldur var dulúðleg stemning sköpuð með sterkum trommuleik [[Sigtryggur Baldursson|Sigtryggs Baldurssonar]], skerandi gítarhljóðum og andstuttum söngstíl Magnúsar Guðmundssonar. Tónlistin átti það til að láta næmt fólk finna fyrir einskonar hugleiðslu og minnti að því leyti á [[sýrurokk]]ið, þótt stemningin væri drungalegri og magnaðari. Í sumum lögum af plötu þeirra ''Mjötviður Mær'', sem kom út árið 1981, var fjallað um [[nasismi|nasisma]] og notkun þeirra á [[hakakross]]um varð til þess að orð fór af [[Þeyr|Þeysurum]] sem [[fasismi|nýfasistum]], þó að sveitin héldi því sjálf fram að slíkt væri túlkun þeirra á and-[[fasismi|fasisma]]. Vinátta meðlima við ensku síð-pönk sveitina [[Killing Joke]] spratt upp orðrómi um einhverskonar samruna hljómsveitanna beggja, en eftir stutta utanlandsför kváðust [[Þeyr]] ætla í frí sem þeir snéru aldrei aftur úr.<ref>{{bókaheimild|höfundur=Gestur Guðmundsson, ''|titill=Rokksaga Íslands frá Sigga Johnnie til Sykurmolanna 1955-1990.'', (Reykjavík: |útgefandi=Forlagið, |ár=1990),|ISBN=ISBN bls9979-53-015-4}} Bls. 199-200.</ref>

== TilvísanirHeimildir ==