„Morðin á Sjöundá“: Munur á milli breytinga

'''Morðin á Sjöundá''' voru framin vorið [[1802]] þegar karl og kona voru [[morð|myrt]] á bænum [[Sjöundá]] á [[Rauðisandur|Rauðasandi]]. [[Bjarni Bjarnason]] og ''Guðrún Egilsdóttir'' bjuggu þá á hálfri jörðinni en á móti þeim ''Jón Þorgrímsson'' og [[Steinunn Sveinsdóttir|Steinunn Sveinsdóttir]] og höfðu þau flust þangað vorið 1801. Á bænum voru einnig þrjú börn Bjarna og Guðrúnar og fimm börn Jóns og Steinunnar.

 

Fljótlega eftir komu Jóns og Steinunnar byrjaði samdráttur hennar og Bjarna og mun samkomulag á heimilinu hafa verið afar slæmt um veturinn. 1. apríl hvarf Jón og var talið að hann hefði hrapað fyrir björg í [[Skorarhlíðar|Skorarhlíðum]], en þegar Guðrún andaðist snögglega [[5. júní]] komst kvittur á kreik um að dauðsföllin hefðu vart verið eðlileg, enda vissi öll sveitin af samdrætti Bjarna og Steinunnar. Þegar komið var með lík Guðrúnar til greftrunar lét presturinn opna kistuna og skoða líkið en ekki sáust á því áverkar sem taldir voru gefa tilefni til rannsóknar.

 

Þann [[25. september]] um haustið fannst svo lík Jóns rekið á Rauðasandi og var það mikið skaddað en á því sáust þó áverkar sem skoðunarmenn töldu af mannavöldum, auk þess sem það vakti athygli þeirra að engin beinbrot fundust á líkinu, sem þótti varla geta staðist ef Jón hefði hrapað úr Skorarhlíðum eins og Bjarni hafði haldið fram. Var Bjarni þá handtekinn og hafður í haldi í [[Hagi á Barðaströnd|Haga]] en 7. nóvember var hann fluttur á þingstað í [[Sauðlauksdalur|Sauðlauksdal]] og þangað var Steinunn einnig flutt til yfirheyrslu, þótt hún hefði enn ekki verið handtekin. Hún var þá þunguð. Við [[réttarhöld]]in játuðu Steinunn og Bjarni að hafa myrt maka sína. Voru málsatvik þau að Bjarni drap Jón með staf og vissi Steinunn af því, en Guðrúnu fyrirkomu þau í sameiningu, reyndu fyrst að gefa henni eitur en þegar það dugði ekki til kæfði Bjarni hana en Steinunn hélt höndum hennar á meðan.

 

Glæpahjúin voru dæmd til [[líflát]]s, auk þess sem klípa átti Bjarna þrisvar með glóandi töngum á leið frá þeim stað þar sem afbrotin voru framin og til aftökustaðarins, auk þess sem höggva átti af honum hægri hönd. Sumarið 1803, eftir að Steinunn hafði alið barn sitt og Bjarni hafði sloppið úr haldi í Haga en náðst aftur, voru þau svo flutt til [[Reykjavík]]ur og höfð í gæslu í [[tukthús]]inu á [[Arnarhóll|Arnarhóli]] á meðan málið fór fyrir [[Landsyfirréttur|Landsyfirrétt]] og síðan [[konungur|konung]] eins og aðrir dauðadómar. Í nóvember 1803 staðfesti konungur dauðadómana en sleppti Bjarna þó við pyntingarnar.

 

Bjarni var aftur á móti færður utan til aftöku haustið 1805 og var farið með hann til [[Kristianssand]] í Noregi, þar sem hann var handarhöggvinn og að því búnu hálshöggvinn þann [[4. október]] og líkami hans settur á hjól og steglu en höfuð og hönd á stjaka, áður en hann var huslaður á aftökustaðnum.

 

 

[[Flokkur:Íslensk sakamál]]