„Geirþjófsfjörður“: Munur á milli breytinga

Norðan við fjörðinn var jörðin [[Krosseyri]] á sérkennilegum tanga sem myndast af andstæðum straumum, annars vegar innan úr Geirþjófsfirði og hinn utan frá Arnarfirði. Þar stendur enn steypt íbúðarhús. Sagnir herma að [[skrímsli|sjávarskrímsli]] hafi sést síðast hér á landi í fjöru á Krosseyri.

Innst í firðinum og stærsta jörðin var [[Langibotn]] þar sem [[Geirþjófur Valþjófsson]] [[Landnámsmenn|landnámsmaður]] er talinn hafa búið og Auðarbær þar sem kona útlagans Gísla Súrssonar bjó í útlegð hans. Dalurinn upp af botni Geirþjófsfjarðar einkennist af allmiklum [[birki]]skógi með ívafi af [[Reynitré|reyni]]. Hluti hans var afgirtur og friðaður um [[1930]] og hófst þá gróðursetning [[Barrtré|barrtrjáa]] af ýmsum tegundum og var því haldið áfram fram á áttunda áratuginn. Hafa sumar tegundir tekið vel við sig, sérlega [[furur]], og eru þar nokkur væn tré. Þegar Langibotn fór í eyði [[1969]] komst hann í eigu [[Skógrækt ríkisins|Skógræktar ríkisins]], síðar [[LandgræðslusjóðurLandgræðsla ríkisins|Landgræðslusjóðs]]. Þar stendur enn íbuðarhús úr timbri, upphaflega flutt til [[Siglufjörður|Siglufjarðar]] af norskum [[hvalveiði]]mönnum um 1840 en til Geirþjófsfjarðar um 1880.