|
|
|
=== Ítalía og þýska stríðið ===
Árið [[1859]] hófu Ítalir, undir forystu [[Garibaldi]]s, að sameina sjálfstæðisjálfstæð lönd og greifadæmi á Ítalíuskaga. Þeir sigruðu Austurríki í orrustunni við Solferino og Magenta. Við tapið missti Austurríki nokkur lönd, svo sem [[Langbarðaland]]. Ítalía varð svo sjáfstætt konungsríki [[1861]]. Einnig varð mikill órói í þýska sambandinu. Austurríki var ávallt leiðandi afl í því, þar til Bismarck komst til valda í Prússlandi. Þegar Bismarck hertók [[Slésvík-Holtsetaland|Slésvík og Holtsetaland]], deildi hann yfirráðum þessara héraða með Austurríki. Prússland réði yfir Slésvík en Austurríki yfir Holtsetaland. Þegar Bismarck hertók Holtsetaland [[1866]] sagði Austurríki Prússlandi stríð á hendur. [[3. júlí]] var barist við Königgrätz í Bæheimi. Við hlið Austurríkis börðust saxar, bæjarar og nokkur önnur þýsk héruð, sem einnig vildu stöðva framgang Prússlands. Prússar sigruðu hins vegar í orrustunni og urðu leiðandi afl í Þýskalandi. Þýska sambandið var lagt niður. Aðeins fimm árum síðar varð Prússland keisaraveldi og hafði þá sameinað mestan hluta Þýskalands. Austurríki var ekki með í því keisaraveldi. Þar með hafði Austurríki misst bæði lönd, völd og virðingu, þrátt fyrir að vera enn eigið keisararíki. Frans I var niðurlægður. Ári síðar stofnaði hann austurríska-ungverska sambandið og var krýndur konungur Ungverjalands [[8. júní]] [[1867]]. Við það varð Ungverjaland ekki lengur hluti af keisararíkinu. Hins vegar tilheyrðu Bæheimur, Mæri, Galisía, vesturhluti Rúmeníu, Slóvenía og Króatía til keisaradæmisins.
=== Serbíukrísan ===
|
